ارزیابی میزان خطرات زیست محیطی در حمل و نقل هوایی در شهر تهران با استفاده از اندازه‌گیری شاخص نمره‌دهی ریسک (در سالهای 1392-1391)

امروزه بهبود وضعیت‌های حمل و نقل و سازگاری آن‌ها با محیط زیست مورد توجه طراحان مدهای مختلف حمل و نقل قرار دارد و با استفاده از نتایجی که از وضعیت‌های حاضر به دست می‌آورند در راستای کم کردن خطرات زیست محیطی ناشی از حمل و نقل تلاش می‌کنند و در بعضی موارد حتی الگوهای جدید را برای استفاده از مد خمل و نقلی مورد استفاده تعریف می‌کنند که بتواند در راستای کاهش خطرات زیست محیطی کمک کند. یکی از ضروری‌ترین و اصلی‌ترین مراحل برای افزایش سطح ایمنی در فرودگاه ها ارزیابی ریسک خطرات زیست محیطی است . این خطرات ممکن است در اثر خطاهای انسانی ای نقص تجهیزات بوجود آیند. ارزیابی فرآیند کلی میزان ریسک و تصمیم‌گیری در خصوص قابل پذیرش بودن آن می‌باشد. آلودگی‌های زیست محیطی فرودگاه در جوامع و مناطق اطراف آن مشکلات جدی را برای صنعت هوانوردی و کاربری‌های مسکونی اطراف آن ایجاد کرده است. در این تحلیل تلاش بر این است که بتوان با بررسی تأثیر آلودگی‌های زیست محیطی با استفاه از ارزیابی مدیریت ریسک و اندازه‌گیری شاخص RON (نمره اولویت ریسک) در مورد عوامل مهم زیست محیطی در دو فرودگاه شهر تهران بتوان عوامل تأثیرگذار را بررسی کرده و در نواحی اطراف آن برای کاهش و تعیین میزان تأثیرگذاری آن راهکارهایی ارائه شود. در این حالت دو مورد از فرودگاه‌های شهر تهران را در نظر گرفته و نمونه‌ای از اثرات زیست محیطی را از نظر میزان نمره‌دهی در شاخص ریسک بدست امده از فرودگاه مورد بررسی قرار داده و این نتیجه از بررسی‌ها به دست آمد که الودگی صوتی از نظر شاخص مورد بررسی بیشتر از دیگر عوامل زیست محیطی باید در نظر گرفته شود و راهکاری برای کاهش آن ارائه می‌‌‌گردد.

Keywords:

حمل و نقل , خطرات , شاخص ریسک , محیط زیست