پرداخت مدل تخصیص ترافیک پویا به روش تکراری با استفاده از شبیه‌سازی کلان، مطالعه موردی شهر مشهد

افزایش جمعیت و توسعه اقتصادی موجب افزاش تقاضای سفر و به وجود آمدن تراکم ترافیک در شبکه‌های حمل و نقل شهری شده است. استفاده از سیستم‌های هوشمند حمل ونقل به منظور بهبود کارایی سیستم نیازمند در اختیار داشتن اطلاعات دقیق عرضه و تقاضا در طول زمان به منظور شبیه سازی و پیش‌بینی وضعیت شبکه است. مدل‌های تخصیص ترافیک پویا چگونگی انتشار جریان در کمان‌ها در طول زمان را در نظر گرفته و توانایی نمایش پدیده‌های پیچیده ترافیکی از قبیل چگونگی ایجاد و از بین رفتن صف و پس‌زدگی جریان ترافیک در شبکه‌هی شلوغ را دارند. پرداخت این مدل‌ها در دو بعد عرضه و تقاضا انجام می‌شود و روش‌های مختلفی برای پراخت آن‌ها وجود دارد. در این پژوهش مسئله پرداخت مدل تخصیص ترافیک پویا با استفاده از روش تکراری مورد بررسی قرار گرفت است نتیجه مدل تخصیص، توزیع زمانی نرمال تقاضا با سهم 10، 50، 30 و 10 درصد از کل تقاضای ساعت اوج برای هر 15 دقیقه است. این توزیع ضریب خوب برازش را در حدود 10/0 نسبت به فرض اولیه توزیع زمانی تقاضا بهبود داده است.

Keywords:

تخصیص ترافیک پویا , پراخت , شبیه‌سازی کلان , تقاضای وابسته به زمان , توزیع زمانی تقاضا