بررسی اثر تیمار های هورمونی بر ریزنمونه دمبرگ ژنوتیپ های مختلف رازیانه
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 705
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CAST01_139
تاریخ نمایه سازی: 7 تیر 1393
Abstract:
گیاه چند ساله رازیانه Foeniculumvulgare mill از مهمترین و پرمصرفترین گیاهان دارویی خانواده چتریان میباشد که عمدتاً به منظور استفاده از اسانس حاصل از آن در صنایع دارویی، غذایی، آرایشی و بهداشتی مورد استفاده قرارمیگیرد. در این تحقیق ریز نمونه دمبرگ 6 ژنوتیپ (اصفهان، آلمان، تبریز، ترکیه، گناباد، همدان) از 8 گروه مختلف رازیانه که درتحقیقات قبلی براساس تفاوتهای ژنتیکی آنالیز و گروهبندی شده بودند. انتخاب گردید. و پاسخ این ریزنمونه به محیط کشت در ژنوتیپهای مختلف از نظر کالزایی و بازاری مورد بررسی قرار گرفت تا به این وسیله محیط کشت مناسب جهت رشد انبوه آنها شناسایی گردد و بتوان بهترین ژنوتیپ را پیدا نمود و به تولید انبوه ماده موثره آن پرداخت این آزمایش به صورت فاکتوریل در پایه کامل تصادفی در 4 تکرار صورت گرفت. ریزنمونههای دمبرگ از گیاهچههای حاصل از کشت بذر ضدعفونی شده در محیط کشت پایه (فرمول در متن اصلی مقاله) به دست آمده بودند، در محیط کشت پایه (فرمول در متن اصلی مقاله) تحت 9 تیمار هورمونی شامل تنظیمکنندههای رشد 2,4-d در 3 سطح (2 و 4 و 6 میلیگرم بر لیتر) و MAP در 3 سطح (5، 0، 25، 1، 0) میلی گرم بر لیتر، قرار گرفتند و رنگ، اندازه و درصد گالوسدهی و همچنین وزن تر و خشک و حجم کالوسها مورد ارزیابی قرار گرفت. براساس آزمون دانکن برای صفت اندازه کالوس ریزنمونه دمبرگ ژنوتیپ اصفهان در تیمار هورمونی F (4 میلیگرم بر لیتر 2,4D و 5/0 میلیگرم بر لیتر MAP) بیشترین اندازه کالوس و همچنین بیشترین وزن تر و خشک کالوس را داشت. محیط بدون هورمون به عنوان بهترین محیط برای بازاریابی شناخته شد. کالوسهای ژنوتیپهای مختلف از نظر باززایی تفاوت چندانی باهم نداشتند اما تبریز بیشترین میزان باززایی و گناباد کمترین میزان باززایی را نشان داد.
Keywords:
Authors
معصومه سعادت فر
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، گروه اصلاح نباتات، تهران، ایران
سپیده ترابی
استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، گروه اصلاح نباتات، تهران، ایران
منصور امیدی
استاد پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، گروه بیوتکنولوژی، کرج، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :