طراحی فراگیر نوین، راهکاری جدید در تحقق مدارس ایرانی - اسلامی

امروزه که تحقق معماری مدارس مبتنی بر اصول ایرانی – اسلامی مورد بحث قرار می گیرد، برخی طراحان به روش های شکل گرایانه و تاریخی علاقه نشان می دهند. این در حالی است که محتوای نظام آموزشی مدارس در شکل دهی به طرح کالبدی آن تاثیر بسیار اساسی دارد. در این مقاله، طراحی فراگیر به عنوان راهکاری جهت تحقق مدارس ایرانی – اسلامی مطرح می شود. به عبارتی هدف ارائه ی پیشنهاد طراحی مدارسی است که به نیازهای فیزیکی افراد به طور بالفعل پاسخ می دهند و در عین حال امکان بهره مند شدن عموم را نیز به طور بالقوه فراهم می کنند. به بیان ساده تر در عین قابل استفاده بودن برای تمام دانش آموزان (چه سالم و چه دارای معلولیت)، قابلیت استفاده برای سایر افراد جامعه را هم داشته و در واقع مدارس به مراکز زندگی جمعی تبدیل شوند و این امر منجر به خلق فضاهای چند عملکردی و انعطاف پذیری خواهد شد که با تفکری فراگیر صورت گرفته است. لغت فراگیر به معنای همگانی و منظور از طراحی فراگیر، طراحی شده برای عموم است. در واقع هدف این است که با تلفیق نظریه های مدارس سالم و مدارس اجتماعی، رویکردی نو در طراحی فضاهای آموزشی مطرح شود و در نهایت این نتیجه حاصل می شود که طراحی با رویکرد فراگیر، منجر به طراحی مدارس ایرانی – اسلامی خواهد شد. روش تحقیق این پژوهش، توصیفی تحلیلی بوده و ابزار گردآوری اطلاعات به شیوه مطالعات کتابخانه ای می باشد.

Keywords:

طراحی فراگیر , فضاهای آموزشی , معماری ایرانی - اسلامی , مدارس سالم , مدارس اجتماعی