مقایسه شاخص های اقلیمی معماری در منطقه گرم و خشک (نمونه موردی: شهر زابل)

در هر منطقه جغرافیایی شاهد شکل گیری معماری متناسب با اقلیم آن در طول نسل های مختلف زندگی بشر هستیم، که این امری اجتناب ناپذیر است و خواه ناخواه به علت شرایط ا قلیمی متفاوت ایجاد می گردد، این خصوصیت ها در نهایت به صورت اصول یا فرمول کلی در می آید که نمایانگر معماری در آن اقلیم می شود. ا ما با دستیابی روزافزون به انرژی های مختلف این اصول تطابق ساختمان با شرایط اقلیمی نادیده گ رفته شدند و همین موضوع مصرف انرژی راهم افزایش داد. مقاله حاضر سعی دارد با مطالعه در اقلیم گرم و خشک کشورمان به ارائه راهکارهایی جهت ایجاد آسایش از طریق طراحی ساختمان همساز با این اقلیم بپردازد، و همچنین شاخص معماری مناسب برای این اقلیم را شناسایی کند. برای تمرکز بر این منظور شهر زابل از اقلیم گرم و خشک در نظر گرفته شد و با استفاده از آمار برگرفته از سازمان هواشناسی کشور در یک دور 15 ساله و تحلیل آنها در 5 شاخص اقلیمی شامل: ماهانی، اوانز، دمای مؤثر ET، راحتی بافت و زیست – اقلیمی ساختمان، به بررسی وضعیت آسایش انسان با توجه به این شاخص ها و پیشنهاد راهکارهای لازم پرداخته شده، در نهایت به معرفی آسایش در آب و هوای زابل و ارائه الگوهای مناسبی از معاری در شهر زابل رسیده که در نتیجه گیی انتهای مقاله آمده و همچنین در این تحقیق مشخص شد که شاخص ماهانی برای اقلیم زابل بسنده است و در صورت نیاز به کار تکمیلی می توان از اوانز هم استفاده کرد. و شاخص راحتی بافت را هم می توان منحصراً برای شناسایی بافت (خارج از ساختمان) این اقلیم به کاربرد.

Keywords:

اقلیم , زابل , روش ماهانی , روش اوانز , شاخص دمای مؤثر ET , شاخص راحتی بافت , زیست- اقلیمی ساختمان