تحلیل و ارزیابی الگوی گسترش شهر بناب

پراکنش و توسعه ناموزون شهری واژه ای است که در نیم قرن اخیر در قالب اسپرال در ادبیات پژوهش های شهری وارد شده و امروزه موضوع محوری اکثر سمینارهای شهری است. در طول سالهای اخیر در شهرهای ایران شاهد توسعه لجام گسیخته در بیشتر شهرها هستیم که علت اینامر ناشی از فقدان برنامه ریزی صحیحی و اصولی در زمینه توسعه و گسترش شهر می باشد. شهربناب نیز مانند بسیاری از شهرهای کشور از این تحولات مصون نمانده است که در سال های اخیر رشد چشمگیری داشته است. روش تحقیق در پژوهش حاضر تحلیلی- توصیفی بوده و با بهره گیری از مدل هلدرن و آنتروپی شانون به تحلیل چگونگی گسترش کالبدی- فضایی این شهر پرداخته شده است. بررسی های اولیه نشان می دهد که 36 درصد از رشد فیزیکی شهر در فاصله سالهای 1355 تا 85 مربوط به رشد جمعیت بوده و 64 درصد مربوط به رشد افقی شهر در سال 1385 می باشد که به کاهش تراکم ناخالص جمعیت و ا فزایش سرانه ناخالص زمین شهری منجر گردیده است که علت آن عدم نظارت و کنترل م دیران شهری و نداشتن طرح و برنامه های مدون جهت گسترش فیزیکی شهر بوده است.

Keywords:

توسعه شهری , مدل آنتروپی شانون , مدل هلدرن