آنالیز انواع پیکربندی ترنست ها و قطارهای خودکشش برقی و معرفی نوع مناسب برای بهره برداری در سیستم حمل و نقل سریع ریلی کشور

با توجه به افزایش روز افزون سرعت در بخش حمل و نقل ریلی در سطح جهان و همچنین برنامه راه آهن جمهوری اسلامی ایران در جهت همگام شدن با این اقبال جهانی، تعریف یک پروژه توسعه ای، زیربنایی و کاربردی که پاسخگوی نیاز بوجود آمده باشد بیش از پیش توجه مسئولین امر را به خود معطوف کرده است که تعریف پروژه راه آهن برقی تهران – مشهد بر این اساس می باشد. آنچه مسلم است با گام برداشتن طرح این پروژه در مسیر صحیح خود،رسیدن به دستاوردهایی از قبیل جذب، اصلاح و نوآوری در تکنولوژی وارداتی، افزایش بهره وری از طریق سنجش و ارتقاء عوامل، افزایش سهم مواد و منابع داخلی در تولید و در نهایت کاهش قیمت تمام شده امری بدیهی می باشد.یکی از انواع ناوگانی که به منظور بهره برداری در سیستم قطارهای سریع السیر معرفی می شود، قطارهای خودکشش برقی و ترنست های دارای کشنده در ابتدا و انتها می باشد. اما چالش پیش روی کارشناسان مربوطه جهت تدارک، بسط یک راهکار مناسب جهت ارزیابی انواع پیکربندی این نوع قطارها با توجه به پارامترهای کلیدی جهت انتخاب ناوگان مناسب برای سیستم قطارهای سریع السیر می باشد.