تاثیر افزایش زاویه برخورد جریان در افزایش آبشستگی موضعی پایه مستطیلی پل

وقوع آبشستگی موضعی یکی از دلایل عمده عدم پایداری پل ها و در نهایت شکست آنها می باشد. به این ترتیب روشهای مناسب به منظور کاهش و کنترل عمق آب شستگی از جمله مسائلی است که بسیار مورد توجه بوده است. زمانیکهآبشستگی بواسطه قرار گرفتن پایه در زاویه برخورد جریان به وقوع می پیوندد، بعضی از عوامل از جمله عامل تغییر جهت گردابهای نعل اسبی، افزایش سطح برخورد جریان و تقویت گردابها به وقوع می پیوندد که باعث پیچیدگی مسئلهمی شوند. به علاوه اثرات زاویهها با تغییر در زاویه برخورد جریان تغییر می یابد. در مطالعه حاضر تأثیر زاویه برخورد جریان در پایههای مستطیلی پیشانی گرد در شرایط آب زلال مورد برررسی قرار می گیرد. به این منظور پایه های مستطیلی پیشانی گرد با نسبت عرض به طول 1 به 2 با قطر0/03متر مورد استفاده قرار گرفته است. پایه ها در زاویه های برخوردصفر، 5 و13 و 15 درجه مورد آزمایش قرار گرفتند. کلیه آزمایش ها در یک کانال آزمایشگاهی به طول 12 متر، عرض 0/4متر و ارتفاع0/6 انجام شدند و نتایج مربوط به تک پایه در زاویههای صفر، 5 و13 و 15 درجه با یکدیگر مقایسه گردید و دیده شد که در زوایای صفر و پنج هیچگونه تغییر نهایی عمق آبشستگی وجود نداشته و زاویه 13 درجه تنها 2 افزایش عمق داشته در حالی که زاویه برخورد 15 درجه 11 % افزایش عمق نهایی آبشستگی را نشان میدهد

Keywords:

آبشستگی , مدل آزمایشگاهی , رسوب , پایه مستطیلی پیشانی گرد پل , زاویه برخورد جریان