ارتقاءکیفیت زندگی شهری باتاکیدبررویکردTOD نمونه موردی: خیابان امام شهراردبیل

آمار جهانی گویای این واقعیت است که روند رو به گسترشی از جمعیت در نواحی شهری بویژه کشورهای در حال توسعه در دهه های اخیر در حال جریان است.لذا توجه با ارتقاء کیفیت شهری یکی از عوامل مهم و تاثیر گذار در برنامه ریزی شهری می باشد.یکی از عواملی که می تواند در ارتقاء کیفیت شهری موثر واقع شود توسعه شهر بر مبنای حمل ونقل عمومی می باشد. که برای کارایی بهینه وابسته به ساختار فضایی شهر،تمرکز در مرکز شهر و توسعه محیط های اطراف ایستگاه هستند. متاسفانه تا به حال تحقیقات اندکی در مورد اصلاحات ضروری در مکانهای شهری به جهت سازگاری آنها با حمل ونقل عمومی بویژه در اطراف ایستگاههای اتوبوس صورت گرفته است.هدف پژوهش حاضر ارتقا کیفیت زندگی شهری با رویکرد توسعه حمل ونقل محور در خیابان امام خمینی اردبیل که محور اصلی شهر اردبیل می باشد. بدین منظور پس از مطالعه و بررسی نظریات، رویکردها و تجربات جهانی ، به تدوین شاخص های مشترک تاثیر گذار بر کیفیت زندگی شهری و توسعه حمل ونقل محور پرداخته شد تا با بهره گیری از آنها میزان رضایتمندی ساکنین را سنجید.پس از مشخص شدن شاخصها و زیر شاخص ها و تدوین پرسشنامه و اطلاعات بدست آمده از برداشت میدانی مورد تحلیل قرار گرفت و در نهایت پس از انجام تحلیل های آماری،میزان همبستگی شاخص های توسعه حمل ونقل محور بر رضایتمندی وکیفیت زندگی (متغیر وابسته) مشخص واولویت بندی گردید.نتایج نشان داد که بین شاخص های تعریف شده در توسعه حمل ونقل محور وارتقا کیفیت زندگی شهری رابطه ای مثبت و خطی وجود دارددر نهایت با توجه به اولویت بندی شاخص ها راهبردها و سیاستهای پیشتهادی جهت پیاده سازی توسعه حمل ونقل محور در محدوده مطالعاتی ارائه گردید

Keywords:

کیفیت زندگی , توسعه حمل و نقل محور , برنامه ریزی شهری , ایستگاه های حمل و نقل عمومی