باززنده سازی میدان توپخانه شیراز ازمنظرتوسعه فضای شهری پایدار

آنچه فرهنگ معماری گذشته به صورت یک سنت در خود داشته است، امروزه تنها به صورت پیکری بی جان پیش روی ماست؛ وطبیعتا جوامع امروز، در پی کشف و استفاده از ارزش های گذشته ناگزیر به جستجو و کنکاش در شناخت ارزشهای نا آشنا و فراموش شده در خود است. توسعه پایدار به این معناست که هر نسل به گونه ای منابع و موهبت های طبیعت وکره زمین را بکار گیرد که برای نسل های آتی نیز قابل استفاده باشد. مجموعه زندیه شامل ارگ کریمخانی، دیوانخانه، آب انبار، باغ نظر، حمام وکیل، مسجد وکیل، بازار وکیل، مقبره عبداله خفیف و میدان توپخانه است، که در حال حاظر بجز میدان، دیگر ابنیه ها باقی ست. کریمخان پس از بازدید از میدان نقش جهان، دستور ساخت میدان توپخانه را می دهد. میدان توپخانه که در قلب مجموعه قرار داشته و از تپش افتاده است، به دلایل شناخت هویت و ارزش تاریخی گذشته، تکمیل مجموعه زندیه، جذب توریست، حفظ مجموعه از زیانهای زیست محیطی، توسعه فضای شهری پایدار، ایجاد حس مکان و تعلق خاطر، انتخاب شده است تا در نهایت به خلق محیط پایدارانسان ساخت، دست یابیم. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای _ میدانی بوده است، در مطالعات کتابخانه ای با مراجعه به منابع علمی و تاریخی به بررسی اسناد و عکس های قدیمی پرداخته شد و در مطالعات میدانی از مجموعه زندیه و محل میدان، بازدید به عمل آمد و پتانسیل های دورتا دور میدان که خود نیز باعث پایدارتر نمودن فضا می شود، مورد مطالعه قرار گرفت. ایجاد فضای شهری پایدار، افزایش رونق و پویایی محوطه اطراف میدان، تکمیل مجموعه، حفظ ارزش تاریخی گذشته و جذب توریست را می توان به عنوان یافته های باز زنده سازی میدان، در این پژوهش بر شمرد

Keywords:

میدان توپخانه , هویت و ارزش تاریخی , مجموعه زندیه , فضای شهری پایدار , حس مکان , تعلق خاطر , ارگ کریمخانی