روانشناسی فضاهای آموزشی

محیطهای یادگیری از عناصری تشکیل خواهند شد که در کنار هم معنادار می شوند .ویژگیها و کیفیتهای هر کدام از این عناصر در شکل گیری رفتارهای مختلف مؤثر می باشند. معماری، هنری است که ما را در برگرفته است و انسانها بیش از آنکه بر فضا تأثیر بگذارند،از آن تأثیر می پذیرند. آموزش و به تبع آن محیط های آموزشی بیشترین اثر و نقش را بر ذهنیت و تمد ن سازی جوامع به عهده دارند .لازمه ا صلاح کالبد آموزش و پرورش،ا یجاد فضاهای مرتبط با فعالیت دانش آموزان است؛ فضاهایی که دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد فیزیکی ذهنی، عاطفی و اجتماعی کودکان میباشد که تحقق این امر از طریق طراحی جزئیات فضاها با توجه به الگوهای رفتاری کودکان امکا نپذیر می گردد .محققان روانشناسی محیط ، ب ا مطالعه الگوهای رفتاری کودکان در محیطهای آموزشی به مواردی مؤثر، از قبیل اندازه ، نورپردازی و ...که نقش عمد ه ای در افزایش یادگیری دارند، برخورده اند که درجریان مقاله، به بررسی دقیقتر آنها پرداخته خواهد شد . در بسیاری از کشورها ، دستاندرکاران ساخت مدارس، تحقیق و پژوهش را به عنوان مرجع طراحی ساختمان های خود انتخاب کرده اند و پیشنهاد می کنند که طرح و معماری، به خصوص در طراحی فضاهای آموزشی، بر تدریس و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تأثیر به سزایی می گذارد

Keywords:

عوامل محیطی , یادگیری , رفتار , محیط آموزشی , شاخصه های طراحی