ژئوتوریسم، راهبردی نو در راستای توسعه پایدار ملی

امروزه گردشگری یکی از بزرگترین و سودآورترین صنایع دنیا به حساب می آید که بسیاری از بنامه ریزان و سیاست گذاران توسعه از گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می کنند و به خاطر اهمیت و نقش این صنعت بسیاری از کشورها آن را در استراتژی ها و برنامه های توسعه گنجانده اند. ژئوتوریسم (زمین گردشگری) یکی از گونه های تخصصی طبیعت گردی است که به خاطر فقداان آلودگی های زیست محیطی امروزه بسیار مورد توجه می باشد. ایران از جمله کشورهای دارای جاذبه های طبیعی خاص و بی نظیر است که می تواند در کنار پیشینه ی تاریخی و فرهنگی خود از آنها نیز برای جذب گردشگر بهره گیرد. این شکل گردشگری به واسطه ی برنامه ریزی مناسب و شناخت مزیت ها و محدودیت ها می تواند نقش مهمی در توسعه ملی و تنوع بخشیدن به اقتصاد داشته باشد. در همین راستا این سوال اساسی مطرح می گردد که پتانسیل ها و محدودیت های توسعه ژئوتوریسم کدامند؟ و چه خط مشی ها و سیاست های راهبردی می تواند توانمندی های ژئوتوریسم ایران را به فرصتی برای توسعه پایدار ملی تبدیل نماید؟ در این مقاله از روش گردآوری و طبقه بندی پتانسیل ها و محدودیت ها و تحلیل بررسی آنها به ارائه راهکارهایی برای بهبود وضعیت و استفاده از این صنعت در جهت رشد اقتصادی و توسعه پایدار پرداخته شده است.

Keywords:

ژئوتوریسم , جاذبه های ژئومورفولوژیکی , توسعه پایدار , اکوتوریسم , گردشگری