تأثیر عوامل اقلیمی بر شکل گیری و سازماندهی فضایی معماری بومی مازندران

هدف از ارائه این مقاله بررسی تأثیر عوامل اقلیمی بر شکل گیری و سازماندهی معماری بومی مازندران می باشد. همواره اقلیم و جغرافیا به عنوان عوامل مؤثر در شکل گیری معماری سنتی و بومی ایرانیان نقش تأثیر گذاری داشته اند. انسانی که همواره در طول تاریخ در پی سرپناهی برای ادامه حیات خود بوده است، سعی نموده آن را با محیط خود هماهنگ کند ت ا بتواند شرایط مناسبی را برای ادامه زندگی خویش ایجاد نماید. با توجه به موارد ذکر شده و همچنین بحران انرژی در سالیان اخیر و ضرورت صرفه جویی در مصرف آن توجه به موضوع معماری بومی و معماری همساز با اقلیم امری بدیهی و مهم خ واهد بود. دستاوردهای مقاله نشان می دهد که چگونه عوامل اقلیمی از قبیل بارش فراوان باران، کج باران ها، رطوبت زیاد، تابش خورشید، وزش نسیم و باد منجر به ایجاد فرصت ها و محدودیت ها شده و چگونه این عوامل باعث ابداع روش های خاص ساخت و ساز بومی توسط ساکنان این منطقه گشته است. پوشش های شیبدار مورب برای هدایت آب باران و کشیدگی سقفها در جبهه غرب برای غلبه بر کج باران ها، کرسی چینی برای جلوگیری از نفوذ رطوبت صعودی و بازشوهای فراوان برای ایجاد کوران هوا در فضای داخلی بناها در منطقه مازندران، نمونه هایی از همسازی معماری با اقلیم می باشند. همچنین فضای بسته بصورت پلان خطی و نواری به همراه فضای نیمه باز نال و ستونی بعنوان بحث اصلی سازماندهی فضایی معماری بومی منطقه در جهت هماهنگی با طبیعت مطرح می باشد. با توجه به ضرورت حفظ منابع انرژی تجدید ناپذیر و استفاده بهینه از منابع انرژی تجدید پذیر بررسی موضوع بالا امری مهم و ضروری در پایداری معماری بومی می باشند. روش تحقیق در این مقاله بصورت توصیفی- تحلیلی با توجه به منابع کتابخانه ای و میدانی می باشد.

Keywords:

معماری بومی , اقلیم , رطوبت , پوشش شیبدار , نال و ستون , چوب , مازندران