مطالعه ارتباط بین هدفگذاری ،کنترل شغلی وخودکارآمدی از متغیرهای انگیزشی با ابعاد توانمندسازی کارکنان

این پژوهش رابطه بین هدفگذاری، کنترل شغلی و خودکارآمدی شغلی از متغیرهای انگیزشی با توانمندسازی روانشناختی و ابعاد آن(معناداری، خودمختاری، شایستگی، اثرگذاری) را مورد بررسی قرار می دهد. نمونه پژوهش شامل 315 نفر از کارکنان یک سازمان صنعتیاست که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی ساده و چندگانه می باشد. نتایج نشانداد که بین متغیرهای انگیزشی مورد مطالعه، هدفگذاری و کنترل شغلی رابطه مثبت و معنی دار با توانمندسازی و ابعاد)معناداری، خودمختاری،شایستگی، اثرگذاری( وجود دارد. به استثنای رابطه خودکارآمدی با بعد اثرگذاری که معنادار نبود. همچنین لازم به ذکر است که متغیر کنترلشغلی بیشترین نقش را در تبیین واریانس توانمندسازی ایفاء می کنندکه به ترتیب واریانس تبیین شده توانمندسازی توسط این متغیرها 57%، 5% و 19% می باشد.

Keywords:

توانمندسازی , خودکارآمدی شغلی , کنترل شغلی , هدفگذاری