از حکمرانی خوب تا توسعه حقوق بشر

یکی از موضوعاتی که در تحولات سیاسی و بین المللی کنونی نسبت به گذشته اهمیت بیشتری یافته، حکمرانی خوب و پیامدهای آن بر حقوق بشر است. مفهوم حکمرانی خوب برگرفته از نظریه نهادگرایی است و محصول مشارکت سه نهاد دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی می باشد. درفضایی تعاملی و آکنده از اعتماد و همکاری میان دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی است که حکمرانی خوب رخ می دهد. از سال 1997 کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل (در سال 2006 شورای حقوق بشر جایگزین آن گردید) هدایت چنین رویکردی را تحت برنامه توسعه ملل متحد (UNDP) برعهده گرفته است. جامعه مدنی مستحکم با مشارکت دولتی مقتدر و توسعه خواه می تواند زمینه های ایجاد حکمرانی خوب و در نتیجه توسعه حقوق بشر را پیش ببرد. حقوق بشر حقوقی ذاتی و رئوس آن برابری، عدالت و آزادی بیان و اندیشه است. این مقاله با رویکردی مروری ضمن پرداختن به مفهوم حکمرانی خوب و حقوق بشر معتقد است توسعه حقوق بشر بدون ایجاد یک سیستم حکمرانی خوب امکان پذیر نیست و اتخاذ راهبردهای مناسب جهت تقویت شاخص های حکمرانی خوب می تواند بهترین الگو برای توسعه حقوق بشر باشد. یافته های حاصل از پژوهش حاضر می تواند در سیاست گذاری های مربوط به توسعه حقوق بشر در کشورها راهگشا باشد.

Keywords:

حکمرانی خوب , حقو بشر , دولت , جامعه مدنی , بخش خصوصی