مدل بومی کارآفرینی دانش بنیان در رشته های هنری با الهام از نظام سنتی استاد شاگردی نمونه موردی: کارگاههای مرکز کارآفرینی دانشگاه هنر اسلامی تبریز

تسریع روند تبدیل خلاقیت و نوآوری به ایده های ملموس و عینی از دغدغه های اصیل نظام آموزشی ایران است. ایجاد شرکتهای دانش بنیان، توسعه پارکهای علم و فناوری دانشگاهها و رسیدن به دانشگاههای کارآفرین از جمله راهکارهای نیل به این هدف میباشد. رشتههای هنری نیز با توجه به میراث فرهنگی غنی کشور در این زمینه بسیار راهگشا می باشد. در این مقاله به تدوین الگویی بومی جهت ایجاد دانشگاههای هنری کارآفرین با محوریت نظام استاد شاگردی و مشارکت خوشههای صنعتی پرداخته شده است. در گام نخست با معرفی مفهوم کارآفرینی دانش بنیان به مطالعه الگوهای کارآفرینی دانشگاههای شاخص جهان پرداخته و نکات علمی اجرایی در این زمینه اخذ شده است. در گام بعدی به بررسی مختصر سابقه کارآفرینی در ایران پرداخته و مقایسه آن با مدلهای مذکور انجام گرفته است. سپس با مطالعه نظام و روند عمومی آموزش هنری و سنتی بومی و نیز امکانات و خلاهای موجود در نظام آموزشی جاری در مراکز آموزش هنری به تدوین الگویی کاربردی جهت استفاده دانشگاهها و مراکز آموزش هنر پرداخته شده و در نهایت به صورت میدانی الگوی پیشنهادی در تعداد 19 کارگاه فعال مرکز کارآفرینی دانشگاه هنر اسلامی تبریز مورد آزمایش قرار گرفته است. نوآوری و خلاقیت در روند آموزش تخصصی مراکز علمی در آمیزش با تجارب حرفهای صاحبان صنایع و حرف، پویایی بازار سرمایه را تضمین مینماید

Keywords:

کارآفرینی دانش بنیان , خوشه های صنعتی , بنگاه های اقتصادی کوچک و متوسط , دانشگاه های هنری , مرکز کارآفرینی