بررسی خواص نانوکامپوزیت پلیاستیرن/اکسیدروی تولید شده توسط حلال سبز لیمونن

امروزه پلیاستیرن بدلیل دارا بودن مزایایی چون ارزانی قیمت، عایق الکتریسیته، خاصیت قالبپذیری خوب، سبکی و... به صورت گسترده در صنایع مختلف مورد توجه قرار گرفته است. این پلیمر علاوه بر محاسن بسیار، دارای معایبی چون پایداری حرارتی کم، مقاومت ضعیف در برابر نور ماوراءبنفش و خواص مکانیکی ضعیف می باشد. یکی از روش های بهبود خواص، استفاده از نانوذرات در زمینه پلیمری و تولید نانوکامپوزیت پلیمری می باشد. در تحقیقات پیشین برای انحلال پلیاستیرن به منظور تهیه نانوکامپوزیت از حلال هایی مانند دی متیل فرمامید، تتراهیدروفوران و... استفاده شده است. این حلالها سمی هستند و علاوه بر آلودگی محیط زیست برای مصرف کننده نیز خطراتی را به همراه دارند. هدف از انجام این تحقیق، بهبود خواص نانوکامپوزیت پلی استیرن با استفاده از نانوذرات اکسیدروی (ZnO) است. برای انحلال پلی استیرن از حلال طبیعی و سبز لیمونن که گرفته شده از عصاره مرکبات است، استفاده شد و تأثیر حضور نانوذرات ZnO بر خواص نانوکامپوزیت پلی استیرن بررسی شد. مطالعه طیف FTIR نانوکامپوزیت ها نشان داد که بین نانوذرات و پلی استیرن واکنش شیمیایی انجام نشده است. الگوی XRD حضور نانوذرات در زمینه پلیمری را تأیید کرد. تصاویر FE-SEM نشان داد که پراکندگی نانوذرات ZnO بخوبی انجام شده است. میزان جذب اشعه ماوراءبنفش نانوکامپوزیت پلی استیرن در اثر حضور نانوذرات ZnO افزایش یافت و مشاهده شد که میزان عبور اشعه در ناحیه مرئی برای فیلم نانوکامپوزیتی پلی استیرن حاوی نانوذرات ZnO زیاد است به همین دلیل فیلم های حاصل از نانوذرات ZnO شفاف است.

Keywords:

پلیاستیرن , لیمونن , اکسیدروی , نانوکامپوزیت , نانوذرات