مقایسه مکتب شهرسازی اصفهان با رنسانس در اروپا

دوره های درخشان تمدن و فرهنگ بشری همواره با اعتلای معماری و شهرسازی آن همراه بوده است. در واقع معماری وشهرسازی نماد و نشانه ی اعتلای فرهنگی ملتها به شمار می رفته است. در زمینه هنر شهرسازی و برپایی شهر، سبک هایزیادی به وجود آمده که هر کدام دارای خواستگاه مربوط به خود می باشد. هر مکتبی بنابر مقتضیات زمان خود برگرفته از شرایط و ویژگی های اجتماعی و اقتصادی جامعه زمان خویش می باشد. در این مقاله با استفاده از روش تطبیقی شهرسازیمکتب اصفهان با شهرسازی دوران رنسانس در اروپا مقایسه شده است و به بررسی و مقایسه مواردی مثل : جهانبینی، نظاماجتماعی، اقتصاد، اصول طراحی شهری، عوامل موثر بر شهرسازی، عناصر اصلی شهر، مفهوم شهر، ارتباط با طبیعت، شکل گیری شهر، کالبد شهر و رابطه شهر و روستا در مکتب اصفهان و رنسانس پرداخته شده است. دوران حکومت خاندان صفوی برایران که زمینه ساز احیا و شکوفایی ایران بود در شهرسازی، مکتب اصفهان را به وجود آورد و در همان دوران در اروپا دورهرنسانس با اندیشه تجدید حیات، تفکرات و ارزشها و همچنین علاقه به هنر کلاسیک و الهام بخش در صور مختلف شیوه معماری و شهرسازی در حال رشد و شکل گیری بود. در مکتب اصفهان با اتکاء به مفاهیم عرفانی و اسلامی سعی در بیانهماهنگ و هماوای فضای شهری و تعادل در نظام شهری و منطقه ای و در مکتب رنسانس با تکیه بر فرهنگ اومانیستی و نظم هندسی و فضایی، بر جریان شهرسازی زمان خود اثر گذاشتند.

Keywords:

مکتب اصفهان , رنسانس , شهرسازی , مفاهیم عرفانی