بخش
کشاورزی با برخورداری از ویژگی های منحصر به فردی همچون اشتغالزایی, تامین نیاز اساسی بشر و موثر بودن در رشد و توسعه اقتصادی, اجتماعی و فرهنگی جوامع, به عنوان یکی از ارکان استراتژیک کشورها شناخته می شود. از این رو می تواند در عرصه اقتصاد مقاومتی نقش مهمی ایفا کند. و با مدیریت صحیح تحقق بخش اصل درون زایی سیاست مقاوم سازی و محکم سازی پایه های اقتصاد ملی باشد. بنابراین پرداختن به جنبه های مختلف آن و تلاش برای نیل به توسعه پایدار, از اهمیت و ضرورت بسزایی برخوردار است. توسعه پایدار
کشاورزی بیش از هر چیز نیازمند مدیریت کارآمد و برنامه ریزی دقیق و جامع در تمام سطوح و زیر بخش های آن است, زنجیره تولید,
توزیع و مصرف تنها در صورتی می تواند زمینه رشد و ارتقای
کشاورزی را فراهم آورد که در یک ساختار مبتنی بر منابع اطلاعاتی با الگوی مدیریتی صحیح اداره شود, و این مهم امروزه در پرتو شکوفایی علوم و فناوری های ارتباطات و اطلاعات می تواند بیش از هر زمان دیگری ممکن و دست یافتنی باشد. مطالعه حاضر که به روش کتابخانه ای, بهره گیری از منابع اطلاعاتی و الگوهای مجرب, انجام شده است. سعی در بررسی معضلات مدیریت اقتصادی بخش
کشاورزی کشور بویژه در شبکه
توزیع دارد. در این مقاله پس از طرح مباحث کلی از جمله بیان ضرورت بحث و اهداف طرح, با نگاهی به نظام سنتی موجود در
توزیع محصولات
کشاورزی , به معرفی انواع
واسطه گری به عنوان مهمترین آسیب این بخش پرداخته شده ; سپس, راهکارهای پیشنهادی مبتنی بر مدیریت ICT , تبیین شده است و در نهایت یک مدل از تجربیات موفق جهانی در این عرصه به اختصار بیان گردیده است.