تحلیل دینامیکی سیستم جداسازی فونداسیون گیلان،راهکاری مناسب در بهسازی لرزه ای ساختمان ها

آنچه فرهنگ معماری گذشته به صورت یک سنت در خود داشته است امروزه تنها به صورت پیکری بی جان پیش روی ماست،از این رو جوامع امروزی،در پی کشف و استفاده از ارزش های گذشته،ناگزیر به جستجو وکنکاش در شناخت ارزش های فراموش شده ی خود می باشد.هر منطقه ای یک روح،یک تفکر،یک فرهنگ،یک معماری،یک دید زیبا شناختی دارد که قابل تداوم است وباید تداوم پیدا نماید.پایداری مفهومی است که بیشت به عنوان اندازه ارزش یک روش به کار برده می شود.خانه های سنتی گیلان از لحاظ فرهنگی،اجتماعی،اقتصادی،زیست محیطی،لرزه ای و... از جمله ارزش هایی است که علاوه بر قابلیت تعمیم در معماری می توان از دیدگاه بهسازی لرزه ای الگویی مناسب در ساخت وساز ما لحاظ گردد.سیستم بهسازی فونداسیون از روش های رایج محافظت سازه در برابر نیروهای زلزله است.این سیستم،عبارت است از مجموعه ای از اعضای فونداسیون که باید یک ابرسازه را از زیر بنایش که برروی یک زمین درحال لرزش قرار گرفته است،به طور اساسی جداکرده تا یک ساختمان را به خوبی در مقابل زمین لرزه حفظ کند.جداسازی بستر،بهترین روش در مهندسی زلزله بوده ومربوط به فن آوری های کنترل لرزش سازه ای غیرفعال است.در این سیستم برای مقابله با زلزله سعی می شود سازه را از انتقال نیروی زلزله به آن محافظت نماید.این درحالی است که این نوآوری که امروزه از آن یاد میگردد صدها سال پیش در استان پیلان از آن استفاده می گردید.در مقاله حاضر بااستفاده از روش اجزاء محدود وتحلیل دینامیکی به بررسی و مدلسازی این پی وتأثیر متقابل حاک باآن مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

معماری سنتی , جداسازی , اجزا , محدود , لرزه ای