بررسی رویکردهای نوسازی در بافت های مسئله دار شهری (نمونه موردی: محله شهید خوب بخت تهران)

امروزه نوسازی بافت های مسئله دار شهری با توجه به اهمیت آن در ارتقاء کیفیت زندگی و پیشبرد اهداف توسعه شهری از اهمیت خاصی برخوردار است. شهر تهران به عنوان بزرگترین کلانشهر کشور حدود 4000 هکتار بافت مسئله دار شهری داشته و این مسئله نظر مدیران شهری را به خود جلب کرده است. با روشن شدن نقش ساکنین در نوسازی بافت های مسئله دار شهری و اهمیت مشارکت آنها در این امر، در سالهای اخیر سیاست های مختلفی جهت رفع مسائل این نوع بافت ها با تمرکز بر مشارکت ساکنین به کار گرفته شده است. یکی از این سیاست ها، مدل مشارکتی محله شهید خوب بخت بوده که در سال 1386 به مورد اجرا قرار گرفت. از آنجا که محله شهید خوب بخت بعنوان یکی از اولین محلات شهر تهران بوده که دستخوش انوع سیاست های نوسازی قرار گرفت، می توان اذعان داشت که با بررسی روند نوسازی و همچنین بیان نقاط ضعف و قدرت هر یک از سیاست های اتخاذ شده در این محله می توان به مدلی نسبتاً جامع درخصوص نوسازی مشارکتی پایدار دست یافت. هدف از این پژوهش بررسی سیاست های مدل مشارکتی بکار رفته در محله شهید خوب بخت، دفاتر تسهیلگری و فعالیت های شرکت نوسازان در محدوده مورد بررسی و در نهایت ارائه مدل جامع نوسازی مشارکتی پایدار برای بافت های مسئله دار شهری می باشد. تحقیق حاضر که پژوهشی - تحلیلی می باشد، جهت بررسی و ارزیابی از روش کتابخانه ای، مصاحبه و مشاهده عینی استفاده می نماید. نتایج پژوهش حاکی از آن است که رویکردهای حاضر ضعف هایی در بعدهای شناختی، بسترسازی، مدیریتی و محرک توسعه داشته است.

Keywords:

بافت فرسوده شهری , محله شهید خوب بخت , شرکت نوسازان , دفتر تسهیلگری , مدل نوسازی مشارکتی پایدار