تحلیلی بر مفهوم شهر هوشمند با تأکید بر شاخص های توسعه پایدار شهری

محیط زیست جهانی که مردم در آن زندگی می کنند، بوسیله تفکر و ارزش های شیوه زندگی تحت تغییرات قابل توجه است. اگر مردم و زمین هر دو در حال تغییر است، پس مطمئناً شهرها که آنها را با هم پیوند داده اند نیز باید تغییر کند. یک جامعه فضایی پویا یک مفهوم در حال تکامل است که در آن محل، مکان و دیگر اطلاعات مکانی موجود بعنوان یک ابزار به سازماندهی فعالیت ها، حکومت های محلی، شهروندان و کسب و کار منجر می شود. در واقع، توانایی فضایی اشاره به مفهوم محل بعنوان یک راه برای سازمان دهی و مدیریت پروسه های فضایی دارد. بنابراین، تصور فن آوری های هوشمند شهری، مربوط به استفاده از فن آوری های نوین به معنی شروع مطالعه و در نظر گرفتن پویایی های موجود از زمینه های خاص فضایی و شهری و ساختارهای سازمان اجتماعی و اقتصادی، به منظور توانمندسازی جوامع شهری برای موفقیت در مقابله با چالش ها هستند. بنابراین، یک شهر هوشمند بایدهر شهروند را قادر سازد تا با تمام خدمات عرضه، عمومی و خصوصی، به بهترین وجه نیازهای خود را برطرف سازد. به همین دلیل شهر هوشمند زیرساخت های سخت، سرمایه اجتماعی از جمله مهارت های محلی و نهادهای جامعه، و دیجیتال (فن آوری) را برای تأمین سوخت توسعه اقتصادی پایدار و فراهم نمودن محیطی جذاب برای همه، گرد هم می آورد. به منظور درک چالش ها و ارائه راه حل هایی که شهرهای هوشمند صورت مشترک، در این زمنیه با آن مواجه اند لزوم مطالعه و بررسی سایر ابعاد شهر هوشمند مهم و لازم به نظر می رسد. هدف اصلی این پژوهش شناخت و تحلیل مفهوم شهر هوشمند با تأکید بر مفاهیم توسعه پایدار شهری و ترسیم ابعاد مختلف آن است تا از طریق مطالعات نظری و تعمیق بخشیدن به آن، به اهمیت موضوع پی برده و در جهت تشویق آن گام برداریم. الگوی تحقیق حاضر بنیادی - نظری و روش تبیین آن توصیفی - تحلیلی و گذشته نگر بوده و برای جمع آوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای و اسنادی بهره گرفته شده است.

Keywords:

شهر هوشمند , توسعه پایدار