تاثیر تنش شوری بر رشد و عملکرد پنبه در مراحل مختلف نمو

این آزمایش به منظور بررسی تحمل و یا حساسیت مراحل مختلف رشد گیاه پنبه (Gossypium hirsutum L. c. v. Siokra) و نیز میزان بازیافت رشد پس از رفع تنش شوری در فضای آزاد و به صورت هیدروپونیک در ستونهای شن انجام گردید . برای این منظور دو سطح شوری آب آبیاری شامل ۱۰ و ۲۰ دسی زیمنس بر متر و یک تیمار شاهد (2ds/m>= آب غیر شور) در مراحل رشدی استقرار و شروع رشد رویشی (G1)، شروع رشد زایشی و دوره گلدهی (G2) و رشد و تکامل قوزه ها (G3) در نظر گرفته شدند . بوته ها با محلول غذائی هوگلند تغییر یافته در آب آبیاری تغذیه گردیدند . آزمایش به صورت فا کتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار اجرا گردید . نتایج آزمایش نشان داد که شوری آب ۱۰ و ۲۰ دسی زیمنس بر متر بدون در نظر گرفتن زمان اعمال تنش , عملکرد وش را به ترتیب به میزان 49/9 و 79/7 درصد کاهش می دهد. اعمال تنش شوری از مرحله استقرار با آب شور ۱۰ و ۲۰ دسی زیمنس بر متر به ترتیب ۹۱ و ۹۷ درصد عمل کرد وش بوته ها را کاهش داد . رفع تنش شوری پس از این مرحله در آب ۱۰ دسی زیمنس بر متر تا حدودی باعث بازیافت رشد گیاه گردید . تنش شوری بشدت مرحله گلدهی را به تاخیر انداخت ضمن اینکه تعداد گل های بسیار کمی نیز تولید گردیدند . اعمال تنش شوری در مرحله G2 نیز باعث شد تا گیاه با ریزش گل و کم شدن تعداد گلها مواجه شود و عمل کرد بوته ها کم شود . تنش شوری در مرحله G3 نیز با کاهش وزن قوزه ها و ریزش قوزه ها به خصوص در تیمار ۲۰ دسی زیمنس بر متر عملکرد بوته ها را تحت تاثیر قرار داد.

Keywords:

شوری , مرحله رشدی , پنبه , بازیافت رشد