تأثیر تراکم بوته و نسبت اختلاط بر عملکرد کشت مخلوط ذرت شیرین و ماش سبز

به منظور بررسی عملکرد بلال و دانه قابل کنسرو ذرت شیرین در تک کشتی و مخلوط با ماش سبز آزمایشی در تابستان سال 1385 در منطقه ورامین به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. تراکم کاشت با سه سطح (D1) کم ، (D2) متوسط، (D3) زیاد که به ترتیب 6، 8، و 10 بوته در مترمربع برای ذرت شیرین رقم S.C 403 ، ا 10، 20 و 30 بوته درمترمربع برای ماش رقم پرتو) در کر تهای اصلی و 5 سطح نسبت اختلاط (شامل (P1) ا 0/100 ، (P2) ا 25/75 ، (P3) ا 50/50 ، (P4) ا 75/25 و (P5) ا 100/0 برای ذرت شیرین/ ماش) در کر تهای فرعی قرار داده شدند. بعد از نمونه برداری، صفات کمی در اجزای مخلوط مورد ارزیابی قرار گرفتند. علاوه براین، عملکرد بلال قابل کنسرو و اجزای عملکرد ذرت و ماش نیز تعیین گردید . همچنین به منظور اطمینان از تصمیم گیری در مورد تیمار برتر، نسبت برابری زمین در کشت مخلوط محاسبه شد . نتایج نشان داد سطوح مختلف تراکم بر اکثریت قریب به اتفاق صفات ارزیابی شده تأثیر معنی داری نداشت در حالی که تأثیر نسبت های اختلاط ذرت شیرین / ماش بسیار معنی دار بود (0/01>P). بر این اساس نسبت اختلاط 25/75 (ذرت/ ماش) به عنوان نسبت اختلاط برتر معرفی میگردد، زیرا این نسبت اختلاط بالاترین میزان بیوماس کل ذرت شیرین، عملکرد و اجزای عملکرد بلال را در کشت مخلوط به خود اختصاص داده است . و همچنین این نسبت اختلاط در تراکم کم (D1P2) با برجای گذاشتن نسبت برابری زمین معادل 1/03 و 1/09 برای عملکرد محصول کل قبل از برداشت بلال و عملکرد پس از برداشت بلال نسبت به تک کشتی نسبت به سایر تیمارها در صدر قرار گرفت.

Keywords:

کشت مخلوط , تراکم بوته , نسبت اختلاط , ذرت شیرین و ماش