اثر هالوپرایمینگ در غلبه بر تنش شوری در زمان جوانه زنی ذرت

بذرور پیش تیمار شده (شاهد، نیترات پتاسیم و کلرید سدیم) ذرت ،(Zea mays L.)، رقم SC704 ، به منظور بررسی میزان جوانه زنی و رشد گیاهچه در پتانسیل های آبی (0، 0/3-، 0/6-، 0/9-، و 1/2- مگاپاسکال) مورد بررسی قرار گرفت. هدف از این مطالعه تعیین عوامل موثر بر جوانه زنی و رشد گیاهچه تحت تاثیر پتانسیل های اسمزی و تعیین بهترین تیمار مدت (پیش تیمار) برای شرایط تنش بود. نتایج حاکی از تاخیر جوانه زنی با کاهش پتانسیل بود . درصد جوانه زنی ، طول ریشه چه و ساقه چه در بذرو پیش تیمار شده بیشتر بود اما میانگین زمان جوانه زنی و درصد جوانه های غیر نرمال در بذور پیش تیمار شده نسبت به شاهد در پتانسیل های آبی یکسان کمتر بود . بذر های پیش ت یمار شده قادر به جوانه زنی در تمام غلظت های محلول کلرید سدیم بودند اما در بذور غیرپرایم در پتانسیل آبی 1/2- مگاپاسکال جوانه زنی مشاهده نشد. اثر بازدارندگی کلرید سدیم بر رشد گیاهچه کمتر از جوانه زنی بود . در مجموع پیش تیمار بذر جوانه زنی و رشد گیاهچه را تحت تنش شوری افزایش داد.

Keywords:

ذرت , تنش شوری , پرایمینگ بذر و جوانه زنی