مطالعه هم گروهی از سلسله مطالعات اپیدمیولوژی حوادث ترافیکی

امروزه حوادث ترافیکی یکی از عوامل اصلی مرگ و میر و صدمات جبران ناپذیر جوامع انسانی است. محققین و پژوهشگران بسیاری در تلاشند تا با ارائه راهکارهایی از میزان و شدت صدمات قربانیان ناشی از حوادث ترافیکی بکاهند اما متاسفانه ناآشنایی با روش درست و صحیح تحقیق ، مقانع از موفقیت آمیز بودن دستاوردهایشان می شود. با توجه به اینکه امروزه حوادث ترافیکی به نوعی از همه گیری مبدل شده است، بنابراین مقی طلبد به شناسایی علمی علت های حوادث ترافیکی و به بررسی عوامل اثرگذار بر شدت تصادفات و نهایتاً راهکار جهت کاهش آن با اسقتفاده از روش های اپیدمیولوژیک پرداخته شود. با استعانت از روش همگروهی می توان ارتباط آماری محتمل را بین تصادف و عامل مورد نظر و یا سایر عوامل مرتبط با حادثه که قابل شناسایی در مطالعه مورد-شاهد نیست، متوجه شد و در صورت مرتبط بودن آن می توان توان این همبستگی را نیز تعیین نمود. این پژوهش از آن جهت که برای اولین بار به بیان کاربرد روش مطالعه همگروهقی در ارزیقابی پارامترهای مبثر بر حوادث ترافیکی می پردازد، ازنوآوری برخوردار است

Keywords:

روشهای اپیدمیولوژیک , مطالعه همگروهی , نسبت شانس , خطر نسبی , خطر قابل انتساب