نقش فرم، الگو و اندازه شهر در کاهش آسیب پذیری از زلزله

پدیده زمین لرزه از دیرباز ، کره مسکون را هر از چندی به لرزه در آورده است. گسترده ای از سطح زمین که تحت تاثیر این پدیده طبیعی قرار دارد، مکان زیست و فعالیت میلیون ها نفر است، که مستقیما در معرض خطر نابودی قرار دارند. آسیب های گوناگون ناشی از وقوع زلزله عمدتااشی از مکان استقرار و شیوه ساخت و سازهای انسان بوده است. جهت اجتناب از بروز صدمات و کاهش تلفات باید انتخاب مکان استقرار سکونت گاه ها ، مشخصات فنی و ابنیه و تاسیسات مختلف و کیفیت ساخت آنها، با اگاهی کامل از چگونگی بروز آسیب ها، صورت پذیرد. تجارب بدست امده در برخی از کشورها نمایانگر آن است که می توان با بکارگیری تدابیر و ضوابط معین و با برنامه ریزی ها وطرح های مناسب از میزان خسارات مالی و جانی زلزله کاست. در کشور ایران که دریکی از مناطق زلزله خیز جهان قرار دارد، ساخت و سازها باید با توجه به احتمال وقوع زلزله صورت گیرد. در طرح های شهری افزایش مقاومت و پایداری شهرها وبا هدف کاستن از میزان خسارت مالی و تلفات جانی از بلایای طبیعی در نظر گرفته شود تا به چه سرعت وسهولت بازگشت شهر به شرایط عادی افزوده شود. این امر در سیاستگزاری ها و برنامه ریزی های ملی و منطقه ای برای کاهش خطر زلزله مور توجه قرار گرفته است. و پژوهش های علمی لازم در این مورد به تدریج اهمیت واقعی خود را بازیافته است. ویژگی سکونت گاههای انسانی به ویژه شهرها یکی ازموضوعات جدیدی است که در این رابطه مورد توجه قرار گرفته است.