اخلاق و زیباشناسی در فلسفه ویتنگنشتاین

وینگشتاین در تنها کنایی در دوران حیاتش به چاپ رسانید. یعنی تراکتاتوس تنها یکبار از واژه زیبا شناسی استفاده کرده و آن را با اخلاق یکی دانست «اخلاق آیینک و زیباحسبک (زیباشناسی، حس زیبایی) یک چیزند» .ممکن است، وحدت اخلاق و زیبایی شناسی از این امر نشأت گرفته باشد که هر دو به حوزه امور ناگفتنی تعلق دارند.از آنجا که ویتگنشتاین جهان و هر آنچه در آن است را به حوزه امور گفتنی متعلق می داند؛ یعنی اموری که با گزارههای منطقی قابل بیان است. هر چه که از جهان خارج باشد را به حیطه امور نا گفتنی یا همان نشان دادنی مربوط میداند، از این رو در دستگاه فلسفی وی امور ارزشی همچون دین، اخلاق و زیبایی شناسی به حیطه ای خارج از جهانتعلق دارند و قابل بیان نیستند؛ اما آیا این تنها دلیل وحدت بخش میان اخلاق و زیبایی شناسی است؟ به اعتقادبسیاری از مفسران اخیر ویتگنشتاین، این دو مقوله به دلایل دیگری با هم اتحاد دارند.نگریستن از وجه ابدی، حیات شادکامانه و حیرت از راز وجود از دیگر وجوه اشتراک میان اخلاق و زیبایی شناسی میباشد که باعث یکی شدن این دو گردیده است. در این مقاله که به روش کتابخانه ای نگاشته شده، به بررسی جداگانههر یک از این موارد پرداخته و در پایان با توجه به مطالب ذکر شده به نتیجه می رسیم که ویتگنشتاین این دو را یکیمی داند.

Keywords:

ویتگنشتاین , زیبایی شناسی , بامعنا , گفتنی , نشان دادن