شهر، محله ، کوچه و خانه وبطور کلی
معماری عاملی مهم برای رشد وتعالی افراد جامعه به شمار می آید و همواره به صورت های مختلف برتفکرات خصوصیات اخلاقی و زندگی افراد تاثیر میگذارد درصورت وجود طرح های نامناسب ماشاهد اثرات منفی آن درجامعه خواهیم بود رابطه میان طرح و طراح آن فرد مانند رابطه میان علت و معلول است یعنی این دوآیینه و نشان دهنده یک دیگرند هنگامی که شاهد افت معمار یدرکشور خواهیم بود که کیفیت طراحیپایین باشد و این ناشی ازکاهش کیفیت
آموزش معماری درنظام آموزشی می باشد دراین پروژه بامطالعه روی شیوه های
آموزش معماری دانشگاه های شهیدبهشتی هنرهای زیبادانشگاه تهران دانشگاه غیرانتفاعی شمال آمل بررسی شده است این مقاله با این فرض که عدم
آموزش نامناسب باعث ایجادمعماری باکیفیت پایین میشود سعی دارد تا ازطریق مطالعات میدانی و کتابخانه ای به شناسایی آسیبهای موجود درروش های اموزش طراحی
معماری و مقایسه بین آنها بپردازد درپایان به معرفی دوروش آتلیه تجربی و ترمیک که امروزه دردانشگاه به این دوروش تدریس میشود پرداخته و این امرنتیجه گیری میشود که درتدریس باروش اتلیه تجربی فرد امادگی بیشتر و بهتری را برای طراحی کسب می کند