مبانی حقوقی قطع انشعاب مشترکین پرمصرف آب شرب در راستای مدیریت بحران

آب محور اصلی توسعه کشورهاست و در میان مردم دارای علاقه مندی های متفاوتی است. استفاده ی شرب مطرح می « مصرف » از مهمترین آنهاست. در تمام مدل های استفاده آب از جمله شرب موضوع مهمی بنام گردد . مدیریت و کنترل مصرف آب در هر کشور جزء مهمترین وظیفه و هنر متصدیان صنعت آب به شمار می رود زیرا تجارب بشری نشان داده که پدیده ی بحران همواره تهدید کننده منابع انرژی موجود در طبیعت است . بحران آب تنها از طریق اعمال برنامه ریزی های کلان و واقعی و با استفاده از تمام ظرفیت های موجود در حوزه های مختلف میسر خواهد بود ، لذا در این راستا وضع و اعمال قواعد حقوقی آمره ،می تواند به عنوان رویکردی مهم در حوزه قضایی کمک شایانی به مدیریت بحران آب شرب نماید . قطع انشعاب مشترکین پرمصرف از اقداماتی می باشد که دارای ادله اثباتی و دفاعی گوناگون و آثار حقوقی متفاوتی می باشد . این مقاله با استفاده از مطالعات توصیفی تحلیلی بررسی خواهد نمود که قطع انشعاب آب مشترکین پرمصرف ،هر چند بادرج در قراردادهای فروش انشعاب به عنوان یک شرط ضمن عقد تلقی ،اما ماهیت واقعیدارای ماهیت و آثاری « لاضرر » آن قاعده ای آمره جهت جلوگیری از اضرار اجتماعی و با استناد به قاعده ی قهری است .

Keywords:

بحران آب , مشترک پرمصرف , اضرار اجتماعی , شرط ضمن عقد , قاعده ی آمره