استفاده از علف کش ها در مرحله گلدهی پیچک صحرایی (Convolvulus arvensis)

پیچک صحرایی یکی از علف های هرز مسئله ساز مهم مزارع و باغات ایران است. مصرف علفکش ها با دوزهایی که اغلب توصیه شده اند، عدم کنترل کافی این علف هرز را نشان می دهند. بهر حال تحقیقات کمی روی بکارگیری متوالی علفکش های پس رویشی روی پیچک در مرحله گلدهی در ایران انجام گرفته است. این طرح در استان های تهران و اصفهان به مدت دو سال انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملآ تصادفی با 13 تیمار و 4 تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: علف کش های گلیفوسیت (SL 41%) بمیزان 2%، 3% و 4% + 3% سولفات آمونیوم،ویدمستر (گلیفوسیت SC 35% ،360g/l) به میزان 0/75% و 1%، ایلیکو (آمیترول 160g/1، تیوسیانات آمونیوم 143g/1 و گلیفوسیت 60g/1، ء %30.6 SL) به میزان 4%، 5% و 6%، گارلون (تریکلوپیر %60 EC) به میزان 1% و %1/5، استارن (فلوروکسی پیر) به میزان 0/5% و 0/75% و شاهد بدون علفکش. این علفکش ها در مرحله ی گلدهی در بهار و پاییز بصورت لکه ای روی پیچک هایی که در شرایط مرطوب قرار داشتند، استفاده شدند. ارزیابی نظری میزان کنترل علف های هرز دو و چهار هفته پس از بکارگیری علفکش ها و وزن خشک و تعداد ساقه ها در آخرین رشد مجدد پیچک ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که این علفکش ها پس از استفاده در پاییز در مرحله گلدهی در استان تهران بطور 100 درصد پیچک صحرایی را کنترل کردند. همچنین رشد مجدد ساقه ها 3 تا 4 ماه بعد از سمپاشی رخ نداد. در استان اصفهان علفکش ها وزن خشک و تعداد ساقه های پیچک صحرایی را تا 93 درصد در پایان آزمایش کاهش دادند.

Keywords:

پیچک صحرایی , باغ , علفکش پس رویشی , گلیفوسیت , ویدمستر , ایلیکو , گارلون , استارن