نقش حفاظت و احیا بافتهای تاریخی درون شهری در تقویت هویت ایرانی-اسلامی شهروندان

بافتهای تاریخی درون شهرها آثار ارزشمندی از فرهنگ، هویت و تاریخ شهری-اجتماعی ادوار گذشته شهر را در خودجای دادهاند. در سالهای اخیر دو عامل اصلی، یکی رشد جمعیت در شهرها که نیاز به توسعه عناصر کالبدی و زیرساختها را افزایش داد، و دیگری گسترش ارتباطات و پیشرفت فنآوری که منجر به گسترش فرهنگ نوگرایی و دوگانگیهای ارزشی در جامعه شد، جامعه را بسمت بحران هویتی پیش برد. مشکلات مدیریتی و عدم ارتباط موثر بینهمه طرفین و ارگانهای مرتبط، مانند: شهرداریها، میراث فرهنگی، نظام مهندسی، وزارت راه و شهرسازی، جامعه معماران و شهرسازان از یک سو و غفلت و ناآگاهی مردم از سوی دیگر موجب عدم توجه به بافتهای تاریخی کشور و دگرگونی فرم و ساختار آن با گذشت زمان شد. گسترش عناصر کالبدی جدید، بر بافتهای تاریخی سایه افکند و ارزش-های اجتماعی حاکم بر این بافتها را که هویت شهر و شهروندان وامدار آن بود کمرنگ کرد. در این مقاله با استفاده از منابع کتابخانهای و اسنادی و نتیجه تحقیقات از پیش انجام شده و با توجه به بحران حاکم بر هویت شهری و تاثیر آن برشکل گیری شخصیت شهروندان، احیا و حفظ بافتهای تاریخی، بطوریکه بتواند موجب تقویت حضور و نقش موثر این بافت در فعالیتهای شهر شده، ارزش های حاکم بر آن را زنده کرده، جریان زندگی را دوباره در آن جاری ساخته و هویت ایرانی-اسلامی گمشده شهر و شهروندان را به آنان باز گرداند، به عنوان یک راهکار فرهنگی- اجتماعی خروج از بحران حاکم مطرح، و راهکارهایی جهت احیا بافتهای تاریخی ارائه شد.

Keywords:

هویت , بافت شهری , بافت تاریخی , باز زندهسازی , آثار تاریخی