بررسی و مقایسه ی روشهای اندازه گیری زبری سطوح بتنی

دوام تعمیرات سازه های بتنی ارتباط مستقیمی با کیفیت اتصال بتن جدید و قدیم خواهد داشت، شرایط مطلوب سطح بتن قدیم هنگامی که لایه ی جدیدی از بتن بر روی آن قرار میگیرد، میتواند یک پیوند مناسب و در نتیجه یک تعمیر موفق را تضمین کند. چسبندگی دو بتن به عوامل متعددی از قبیل: حضور یک لایهی ضعیف از بتن در سطح اتصال، درجهی رطوبت بتن بستر، میزان جذب آب بتن موجود، مشخصات مکانیکی بتن بستر و جدید و نوع بتن جدید )پایه سیمانی یا رزینی( دارد. زبری سطح اتصال نیز یکی از مهمترین عوامل در چسبندگی دو بتن است و این موضوع به حدی حائز اهمیت است که بعضی از محققین معتقدند با ایجاد زبری مناسب بر روی بتن بستر، تا حد زیادی از چسبندگی فی مابین دو بتن اطمینان حاصل خواهد شد و حتی نیازی به عوامل پیوند نیز نخواهد بود. در سالهای اخیر روشهای متعددی بمنظور ارزیابی زبری سطوح بتنی ارائه شده لیکن هنوز روشی به عنوان کارآمدترین روش مورد قبول واقع نشده است. در این تحقیق پس از معرفی و تشریح روشهای موجود، به کمی سازی ملاکهای مهم در انتخاب آزمایشها پرداخته شده است. این معیارها شامل نیاز به نیروی متخصص، امکان اجرا در محل، هزینهی آزمایش، مخرب و یا غیر مخرب بودن، نیاز به تماس مستقیم دستگاه با سطح و همچنین امکان ارائهی یک پارامتر کمی پس از بکارگیری روش هستند. در انتهای تحقیق با انجام تحلیل فاصله بر روی متغیرهای کمی شده، مشخص شد که روشهای ارزیابی دایروی سطح و آنالیز دیجیتالی سطح دارای کمترین فاصله با مقادیر بهینه بوده و به عنوان بهینه ترین روشها در ارزیابی میزان زبری سطوح بتنی خواهند بود.

Keywords:

سطوح بتنی , زبری , روش بهینه ارزیابی , تحلیل فاصله