خواص مکانیکی بتن پلاستیک حاوی کائولینیت، متاکائولن و الیاف پلی پروپیلن

خاک طبیعی موجود در محل پروژه ها، همواره برای استفاده مناسب نمی باشد و ممکن است در اثر اعمال بار نشست های قابل توجهی در خاک نا مرغوب بوجود آید. تقویت خاکهای ضعیف و نامناسب جهت بکارگیری در شیروانیها، پی ها، بستر جاده ها، سدها و ... برای ایجاد پیکربندی خاکی با ویژگیهای دلخواه، امری ضروری است. پدیده استفاده از الیاف، جهت ارتقای خصوصیات رفتاری مواد گوناگون، یک ایده قدیمی می باشد. امکان ساخت و استفاده از بتن های شکل پذیر در اعضای سازه ای همواره مورد توجه محققین بوده است. از طرفی استفاده از بتن پلاستیک به عنوان ماده پرکننده و شکل پذیر در صنعت ساخت امری رایج است. این بتن از آن جهت پلاستیک نامگذاری شده است که دارای قابلیت تغییر شکل زیاد و پلاستیسیته بالایی است. از الزامات اصلی بتن های پلاستیک مدول ارتجاعی پایین، تغییر شکل زیاد و نفوذپذیری کم می باشد. همچنین لازم است بتن پلاستیک دارای مقاومت کافی جهت تحمل بارهای وارده باشد. مشکل اصلی در استفاده از بتن پلاستیک مقاومت فشاری پایین آن می باشد. از اهداف اصلی در این مطالعه ، بررسی عملکرد کائولینیت و متاکائولن به عنوان جایگزین بنتونیت و تاثیر الیاف پلی پروپیلن در بتن پلاستیک بوده است. از طرفی بررسی منابع فنی نشانگر این است که کاربرد دوده سیلیسی و متاکائولن در بتنهای معمولی تاثیر عمده ای در افزایش مقاومت فشاری بتن دارد. با توجه به اینکه این نوع بتن می تواند تغییر شکل های بیشتری نسبت به بتن معمولی تحمل کند استفاده از این نوع بتن در سازه می تواند باعث کاهش خسارت در هنگام زلزله گردد. در این مطالعه سعی بر این شده تا تاثیر مقادیر 30.5، 35.1، 38.12 و 41.17 کیلوگرم بر متر مکعب کائولینیت و متاکائولن و درصدهای حجمی 0.1، 0.15، 0.2، 0.25 الیاف پلی پروپیلن بر روی بتن پلاستیک مورد بررسی قرار گیرد. بررسی نتایج آزمایش ها نشان می دهد که 38.12 کیلوگرم بر متر مکعب متاکائون و کائولینیت مقدار بهینه بوده ومقاومت فشاری و کششی را بهبود می بخشد و با اضافه نمودن الیاف پلی پروپیلن مقاومت کششی بهبود یافته و مقاومت فشاری افت خواهد کرد.

Keywords:

بتن پلاستیک , کائولینیت , متاکائولن , الیاف پلی پروپیلن , خصوصیات فیزیکی و مکانیکی