تحلیل و مقایسه اندیشه ی انسان دوستانه جهان شمول ابوالحسن خرقانی با مکتب اومانیسم و بازتاب آن در آثار سعدی

شیخ ابوالحسن خرقانی عارف بزرگ قرن چهارم و پنجم هجری از چهره ی درخشان عرفانی ایرانی است که در آزاداندیشی انسان دوستی، وسعت نظر انسانی و تفکر والا وسعه ی صدر عرفانی ممتاز و کم نظیری بوده است وی هرچند خود و خلق را در خالق محو وفانی می دید و عافیت روحی را در خلوت و خاموشی می دانست، در سلوک خویش از هر فرصتی برای شکستن دیوارهای تفرقه افکنی، قوم گرایی انحصار طلبی دینی و نژادی و اقلیمی و هر نوع برتری انسانی بر انسان دیگر استفاده کرده است. او عشق واقعی و عبادت حقیقی را انسان دوستی، خدمت به مردم، ایثار و از خودگذشتگی در دنیا و آخرت می دانست. البته جهان بینی شیخ در توجه به حقیقت انسان دوستی، خدمت به مردم، ایاثر و از خودگذشتگی در دنیا و آخرت می دانست. بی شک اندیشه بشر دوستانه ی سعدی که بدور از هرگونه تعصب و قشری نگری و براساس آزاداندیشی، تساهل و تسامح، مدارا، گذشت و احساس مسولیت در قبال همنوع از هر گونه تعصب و قشی نگری و براساس آزاداندیشی، تساهل و تسامح، مدارا، گذشت و احساس مسئولیت در قبال هم نوع با داشتن هر نوع گرایش مذهبی و نژادی است متاثر و مقتبس از مکتب فکری جهان شمول شیخ ابوالحسن خرقانی است.

Keywords:

خرقانی , انسان دوستی , جهان شمولی , سعدی , اومانیسم