توسعه پایدار مراتع استان چهارمحال و بختیاری با کشت دیم گل محمدی در اراضی مرتعی کم بازده

تخریب منابع طبیعی تجدید شونده از جمله مراتع، طی سال های اخیر در اراضی مرتعی استان چهارمحال و بختیاری شدت یافته است. با توجه به وضعیت موجود اقتصادی و اجتماعی حاکم بر عرصه های منابع طبیعی غرب کشور و وابسته بودن معیشت روستائیان و عشایر به این عرصه ها، بایستی به دنبال راه کارهایی بود که ضمن ایجاد درآمد برای روستاییان، انگیزه مراقبت و صیانت از مراتع کشور تقویت گردد. یکی از راهکارهای کارآمد در این زمینه استفاده از گونه های دارویی با ارزش از جمله گل محمدی است. این گونه در شرایط طبیعی و با بارندگی مختصر، موادموثره نسبتا بالایی تولید می کند که می تواند با کشت اصولی ، ضمن ایجاد درآمد روند احیای مراتع استان را بهبود بخشد. این تحقیق که در استان چهارمحال و بختیاری و با هدف دستیابی به ارقام پرمحصول و سازگار با محیط انجام پذیرفت. در این بررسی عملکرد رقم های مختلف گونه گل محمدی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج این تحقیق منجر به ارائه ژنوتیپ برتری گردید که در شرایط دیم دارای عملکرد متوسط گل (وزن تر) 402/04 کیلوگرم درهکتار می باشد. متوسط عملکرد در پایه این رقم 361/84 گرم به دست آمد. استفاده از نتایج این تحقیق می تواند مدیران عرصه های مرتعی استان را در احیاء و توسعه مراتع کم بازده با رویکرد توسعه پایدار یاری نماید.

Keywords:

گل محمدی , توسعه پایدار , مرتع , چهارمحال و بختیاری