بررسی برخی از ویژگیهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیائی هفت ژنوتیپ گندم در شرایط تنش شوری

به منظور بررسی تأثیر شوری آب آبیاری بر میزان مالوندآلدهید و فعالیت آنزیم سوپر اکسید دسموتاز آزمایشی گلخانه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی و با سه تکرار انجام گرفت. فاکتور اول هفت رقم گندم شامل قدس، مرودشت و بهار (حساس به شوری) و ارگ، بم، سیستانی و singh-2 (مقاوم به شوری) و فاکتور دوم شوری آب آبیاری (1/3، 5 و 10 دسی زیمنس بر متر) در نظر گرفته شدند. بررسی نتایج حاصل ازصفات بیوشیمیائی در اندام هوائی ( برگ) در دو مرحله پنجه زنی و گرده افشانی حاکی از آن بود که ارقام singh-2 سیستانی، ارگ و بم در شرایط تنش از فعالیت بیشتر آنزیم سوپر اکسید دسموتاز برخوردار بوده ضمن اینکه میزان مالوندآلدهید در این ارقام کمتر از سه رقم دیگر بود. همچنین ارقام قدس، بهار و مرودشت بیشترین میزان مالوندآلدهید را در هر یک از مراحل دارا بودند و قادر به افزایش کافی در فعالیت آنزیم سوپر اکسیددسموتاز جهت مقابله با صدمات ناشی از تنش شوری نبودند. بنابراین به نظر می رسد، مطالعه برخی از صفاتبیوشیمائی مهم در حساس ترین مراحل رشدی گیاه می توانند در تعیین میزان تحمل به شوری ارقام گندم موثر باشند.

Keywords:

شوری , مالوندآلدهید , سوپر اکسید دسموتاز