بررسی آثارکوتاه مدت و بلند مدت افزایش شدت انرژی بر انتشار گاز دیاکسیدکربن در ایران

مصرف روز افزون انرژی در اقتصاد ایران می تواند تاثیرات زیادی بر افزایش آلودگی های زیست محیطی داشته باشد به نحوی که شدت انرژی یکی از متغیرهای مهم و تاثیر گذار بر انتشار گاز دی اکسیدکربن در ایران به شمار می رود. لذا مقاله حاضر سعی در اندازه گیری میزان تاثیر شدت انرژی بر حجم انتشار گاز دی اکسید کربن در ایران دارد. در این راستا از الگوی خودرگرسیو با وقفه های توزیعی و الگوی تصحیح خطا کمک گرفته شده و مدل مربوطه برای دوره 1392-1352 برآورد شده است. نتایج الگوی خودرگرسیو باوقفه های توزیعی حاکی از آن است که هر چند افزایش تولید ناخالص داخلی منجر به افزایش انتشار گاز دیاکسید کربن شده اما مجذور آن با انتشار گاز دی اکسید کربن رابطه معکوسی داشته است. از سوی دیگر افزایش جمعیت شهرنشینی و تعداد خودروها در ایران از دیگر ریشه های آلودگی بوده به نحوی که ضریب هردو متغیر مثبت و معنادار می باشد. همچنین افزایش شدت انرژی در کوتاه مدت و بلند مدت رابطه مستقیمی با انتشار گاز دی اکسید کربن داشته به نحوی که این تاثیر در بلند مدت به مراتب بزرگتر می باشد. همچنین ضریب متغیر تصحیح خطا ( 0.127 ) نشان می دهد که هر گونه عدم تعادل کوتاه مدت در حجم انتشار گاز دی اکسید کربن تقریبا 8 سال طول می کشد تا به روند بلندمدت خود بازگردد. در مجموع باید گفت نتایج نشان می دهد که یکی از موثرترین راهکارهای کاهش آلودگیهای زیست محیطی در ایران توجه به شدت انرژی بوده لذا سیاستگذاران کشور باید در راستای کاهش شدت انرژی تصمیماتی اساسی اتخاذ نمایند

Keywords:

شدت انرژی , آلودگی محیط زیست , گاز دی اکسید کربن , الگوی خودرگرسیو با وقفه های توزیعی , اقتصاد ایران