اصول ومعیارهای طراحی در بافتهای تاریخی نمونه موردی محله موردستان شیراز

امروزه یکی از معضلات موجود در شهرهای تاریخی کشورمان تعامل بین بافتهای تاریخی و زندگی جدید است. در صورتیکه در کشورهای پیشرفته این مورد نه تنها معضل نمیباشد بلکه داشتن بافت تاریخی در یک شهر به علت جاذبه های فرهنگی، اقتصادی،هویتی، اجتماعی آن بعنوان یک برگ برنده در مسائل شهرسازی استفاده میگردد. شهرهای دارای پیشینه تاریخی که دارای بافتهای قدیمی در ساختار خود هستند و اکثرا با موضوع فرسودگی و کاهش پاسخ دهی آنها برای شرایط و کیفیات زندگی امروز مواجه هستند. متاسفانه در ایران دخالت در این گونه بافتها در یک چارچوب نظری و فلسفی خاصی که اقدامات اجرایی را حمایت و هدایتکند نبوده است. از این رو نبود یک نگرش صحیح در این زمینه مشکلات بسیاری را در مسیر فرایند حفاظت، مرمت، بازسازی ،نوسازی و بهسازی و احیاء آنها بوجود آورده است. شهر شیراز بعنوان قلب فرهنگی کشور دارای بافتهای فرسوده متعدد اعم از تاریخی، میانی وحاشیهای میباشد که بتدریج و به دلایل مختلف در حال نابودی است. شاید پارهای از علل اساسی این مرگ تدریجیبخصوص در بافت تاریخی عدم بکارگیری صحیح اصول و معیارهای طراحی در بافتهای تاریخی میباشد که توسط سازمانهای جهانی ارائه شده است. این نوشتار بر آن است تا ضمن بررسی دیدگاه های صاحبنظران و تجربیات جهانی در این زمینه، اصول و معیارهای احیاء بافت فرسوده فرهنگی- تاریخی شیراز را ارائه دهد. بدین جهت لازم است تا با ارزیابی اقدامات صورت گرفته در این زمینه و شناسایی نقاط ضعف و قوت این قبیل اقدامات در بستر ی از تجارب گذشته و بهره گیری از رهیافتهای نوین، رویکردهای جدیدی منطبق با واقعیات را در فرآیند احیاء بافت تاریخی شیراز اتخاذ نمائیم.

Keywords:

اصول ومعیارها , بافت فرهنگی تاریخی , وجوه خاص طراحی بافت , مشکلات بافت , منشورهای بین المللی