استفاده از محلول های امولسیونی در ازدیاد برداشت نفت از مخازن هیدروکربوری

با توجه به اهمیت روز افزون انرژی و لزوم بهره برداری از منابع زیرزمینی، مطالعات گوناگونی برای استحصال هرچه بیشتر از این منابع صورت گرفته است. یکی از مهمترین منابع زیرزمینی در جهان مخازن هیدروکربوری می باشند،که امروزه با به کارگیری روش های ثالثیه برداشت، می توان مقادیر بیشتری از آن ها را استحصال کرد. بکارگیری روش های ازدیاد برداشت تا حدود 03 % از نفت را که پس از برداشت اولیه غیرقابل برداشت است، قابلتولید خواهد کرد؛ یکی از این روش ها استفاده از امولسیون ها در مخازن است. از حدود 03 سال پیش استفاده از مواد فعال سطحی به ویژه در مخازن آمریکا رواج داشته است، که البته بیشتر این اقدامات در سطح تئوری مطرح شده اند، اما برخی اقدامات صنعتی و تجاری هم روی آن صورت گرفته است. با این حال مو ست میزان برداشتتنفت از مخازن ایران حدود 3 % از متوسط میزان برداشت از مخازن دنیا کمتر است؛ که دلیل آن عدم استفاده از روش های ثالثیه است. مهمترین چالا برای تزریق امولسیون ها به مخازن پایداری آن ها است . در ادامه به شرح ویژگی های امولسیون ها، تقسیم بندی امولسیون ها بر حسب پارامترهای مختلف ، چگونگی پایداری امولسیون ها، تاثیرات آن ها بر سنگ و سیال مخزن و همچنین ارزیابی آن ها به وسیله ی فاکتور بازیابی می پردازیم

Keywords:

ازدیاد برداشت نفت , مواد فعال سطحی , امولسیون , تغییر ترشوندگی , پایداری امولسیون , تعادلات آبدوست-آبگزیر