بررسی تغییرات مکانی و زمانی کیفیت آب زیرزمینی دشت شهربابک کرمان

تغییر کیفیت آبهای زیرزمینی و شور شدن منابع آب در حال حاضر خطری بزرگ در راه توسعه کشاورزی بخصوص در مناطق خشک می باشد. این تحقیق در دشت شهربابک واقع در شمال غرب استان کرمان که از اقلیمی خشک برخورداراست، انجام شد. فصلی بودن جریانات سطحی و نداشتن کیفیت مناسب و همچنین عدم رعایت نکات فنی در بهره برداری و برداشت بیش از حد از سفره های آب زیرزمینی در این منطقه سبب شده تا در سال های اخیر این منابع ارزشمند با افت سطح ایستابی، افزایش شوری و کاهش کیفیت مواجه گردد. هدف اصلی از انجام این تحقیق، بررسی روند تغییرات سطح ایستابی و کیفیت آب زیرزمینی از نظر قابلیت هدایت الکتریکی (EC)، باقیمانده خشک (TDS)، کلر (Cl) و قلیاییت (pH) طی دوره آماری (81-1380) تا (91-1390) می باشد. نتایج نشان داد که میانگین افت سطح آب های زیرزمینی دشت در دوره یاد شده، 12/4 متر و افزایش شوری به میزان 8/131 میکروموس بر سانتی متر در هر سال بود. مقدار باقیمانده خشک نیز به طور متوسط حدود 4/74 میلی گرم در لیتر افزایش داشته است. این میزان افزایش شوری می تواند در طولانی مدت کاهش پتانسیل تولید اراضی زراعی و همچنین بیابانی شدن منطقه را به دنبال داشته باشد. رابطه همبستگی بین میزان افت سطح ایستابی و تغییرات شوری در کل دشت 084/0 بدست آمد که از نظر آماری معنی دار نیست.

Keywords:

آب زیرزمینی , بیابانی شدن , دشت شهربابک , سطح ایستابی , هدایت الکتریکی