بررسی پتانسیل جذب کربن توسط گیاهان مراتع جنوب شهر سمنان

یکی از رویکردهای مدیریتی جهان در مناطق خشک و بیابانی در چند سال اخیر، ترسیب کربن به منظور کاهش گازهای گلخانه ایی است. پوشش گیاهی در اکوسیستم های طبیعی نواحی خشک و نیم خشک نقش عمده ایی در ترسیب کربن اتمسفری داردف علاوه بر این بقایای گیاهی نیز بر مقدار ذخیره کربن خاک تأثیر می گذارد. این مقاله نتایج تحقیقی است که بر روی چهار گونه درمنه (Artemisia siebier) ، تاغ(Haloxylon aphyllum) ، اشنان(Seidlitzia rosmarinus) و قیچ (Zygophyllum eurypterum) که از گونه های غالب پوشش گیاهی جنوب شرقی شهرستان سمنان در محدوده جاده نظامی است، انجام گرفته است. در این تحقیق میزان ازت و کربن جذب شده توسط گیاهان با یکدیگر مقایسه شده اند و نیز برآوردی از قابلیت جذب عناصر توسط هر یک از این گونه-ها انجام گرفته است. نظر به اینکه هرساله پروژه های بیولوژیکی متعددی در مراتع و بیابان های کشور به منظور اصلاح مراتع و افزایش پوشش گیاهی انجام می شود، در هر منطقه مطالعه و بررسی گیاهانی که بتوانند کربن بیشتری را در خود ذخیره کنند، حائز اهمیت است. نتایج این تحقیق نشان می دهد گیاهان تاغ، قیچ، درمنه و اشنان به ترتیب بیشترین میزان کربن را از طریق اندام های هوایی و لاشبرگ خود می توانند تولید کنند.

Keywords:

ترسیب کربن , مناطق بیابانی , استان سمنان , دانشگاه بیرجند , سعیدافخم شعرا