گیاه پالایی و ریشه پالایی آلاینده های خاک

گیاه پالایی یکی از روش های مورد استفاده در حذف آلاینده ها است که ضمن سادگی، ارزان قیمت و موً ثر بودن باعث تخریب محیط زیست نمی شود. پیشرفت در علم و فناوری و در کنار آن توسعه فعالیت های صنعتی سبب شده تا بسیاری از مواد آلاینده ی شیمیایی و سمی وارد محیط زیست شوند. در واقع تکنیک گیاه پالایی آزمایشی برای ارزیابی پتانسیل استفاده از گونه های درختچه ای بومی برای پالایش خاک است. اثر عناصر فلزات سنگین در خاک و گیاه، استخراج آن ها در خاک، عوامل انتقال دهنده و بقای گیاه برای تشخیص گونه ی مناسب برای عمل گیاه پالایی استفاده شدند. در این مطالعه پنج گونه ی گیاهی در خاک آلوده به کروم و کبالت مورد مطالعه قرار گرفتند.گیاهانی همچون: پانیکومPanicum antidotal)) چمن ناپیر (pennisetumpurpureum)، اسکواش (کدو) Squash، کتان (Cotton) ، آفتاب گردان ((Sunflower، درخاک های شنی_لومی آلوده توسط آب آبیاری،یا خاک های آبیاری آلوده به پساب فاضلاب ها قرار داده می شوند. روش فعلی برای ارزیابی کاهش غلظت آلاینده، کافی نیست، اگر چه در بسیاری از موارد اصطلاح فعال ممکن است اتفاق می افتد. اگر گیاه پالایی به یک استراتژی درمانی موثر و قابل دوام، تبدیل شود نیاز به کاهش تنش در خاک آلوده وجود دارد خاک و همچنین نیاز به ایجاد روش های نظارت قابل اعتماد و معیارهای ارزیابی برای بازسازی در این زمینه.وجود دارد این مقاله بر روی چالش ها و پتانسیل گیاه پالایی به خصوص آلاینده های آلی از خاک تمرکز می کند.