شهر
اراک با بیش از دویست سال سابقه در منطقه مرکزی ایران با
آب و هوایی خشک و نیمه خشک واقع گردیده است در این شهر بعلت فقدان منابع
آب سطحی، حفر
قنات رایج گردیده بطوریکه 17 رشته
قنات مورد بهره بردرای قرار می گرفته است.
مادر چاه و
مظهر بعضی از آنها در محدوده شهر قرار دارند. بعضی دیگر
مادر چاه و مظهرشان خارج و بالا دست شهر بوده و فقط
آب خروجی از
مظهر آنها به مصرف شرب وکشاورزی شهر می رسیده است.برخی نیز
مادر چاه آنها در محدوده شهر ولی مظهرشان در پایین دست می باشد و برای کشاورزی استفاده می شوند. قنوات شهر را می توان به دو دسته دایر و بایر تقسیم نمود. قتوات دایر مورد استفاده در کشاورزی 9 رشته می باشند. قتوات داری که
آب آنها بدون برنامه ریزی بعنوان هدر رفته تلقی می شوند 3 رشته می باشند. قنوات بایر یا نیمه بایر نیز 5 رشته می باشند.
آب قنوات دایر که مادر چاههای آنها خارج شهر هستند وفاقد آلودگی میکربی و شیمیایی هستند حدود 450 لیتر در ثانیه است که می توان آن را در ماههای غیر زراعی به مصارف هری و صنعتی اختصاص داد. برخی قنوات بایر نیز که حوضه آنها درخارج از شهر است را می توان بازسازی نموده و
آب آنها را به مصارف مذکور رساند. قنوات دایر واقع در محدوده شهری زهکش هایی هستند که زه
آب ناشی از فاضلابهای خانگی را تخلیه می نمایند و
آب آنها دارای آلودگی می باشد. آبدهی آن قنوات مجموعا 270 لیتر در ثانیه است که می توان با برنامه ریزی اصولی جهت ایجاد فضای سبز در شمال شهر
اراک و همچنین به مصرف تغذیه سفره
آب زیر زمینی رساند و از پیشروی و گسترش جبهه
آب شور کویر میقان جلوگیری به عمل آورد. در این مقاله سعی خواهد شد در صورت امکان ساختار و سابقه تاریخی قنوات بررسی گردد و راهکارهایی جهت اسفتاده از
آب فعلی آنهخا در جهت توسعه فضای سبز شهری و مصارف بهداشتی و صنعتی ارایه شود.