بررسی رابطه بین منبع کنترل درونی- بیرونی و خشم با اثربخشی کارکنان با توجه به نقش میانجیگری نشخوارخشم در سازمان جهاد کشاورزی جنوب کرمان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین منبع کنترل درونی و بیرونی و خشم با اثربخشی کارکنان با توجه به نقش میانجیگری نشخوار خشم درسازمان جهاد کشاورزی جنوب کرمان است. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماریتحقیق تمامی کارکنان سازمان جهاد کشاورزی جنوب استان کرمان در سال 2931 بوده است که تعداد آنها 201 نفر گزارش شده است. با توجه به محدودیتجامعه آماری همه اعضای جامعه بعنوان نمونه انتخاب گردیده ند. برای جمع آوری داده ها از چهار پرسشنامه، منبع کنترل، خشم، اثربخشی کارکنان ونشخوار خشم استفاده شده است. برای تحلیل داده های بدست آمده از آمار توصیفی و برای تحلیل آماری فرضیه های پؤوهش از آمار استنباطی شامل مدلهای ساختاری و با استفاده از نرم افزارSQEاستفاده شد، نتایج بدست آمده نشان داد که بین خشم و اثربخشی کارکنان رابطه وجود ندارد. بین افراد مسلط و اثربخشی کارکنان رابطه وجود ندارد. بین منبع درونی کنترل و اثربخشی کارکنان مستقیم معنی داری وجود دارد. بین منبع شانس کنترل واثربخشی کارکنان رابطه معکوس معنی داری وجود دارد. بین خشم و اثربخشی کارکنان بصورت غیر مستقیم با میانجیگری نشخوار خشم رابطه وجود ندارد. بین نشخوار خشم و اثربخشی کارکنان رابطه وجود ندارد. بین خشم و نشخوار خشم کارکنان رابطه معنی داری وجود دارد

Keywords:

منبع کنترل , خشم , اثربخشی کارکنان و نشخوار خشم