تعیین پتانسیل سیلخیزی به منظور مدیریت جامع بلایا : مطالعه موردی در حوضه آبخیز دق سرخ

از جمله موارد مهم در مدیریت جامع بلایای طبیعی، بررسی سیل و تاثیر آن در فعالیتهای اقتصادی و اجتمایی است. تعیین پتانسیل سیلخیزی زیر حوضه ها از جمله مطالعات پایه و اساسی است که می تواند گامی مهم در زمینه بستر سازی جهت کاهش خسارات سیل و برنامه ریزی در این راستا محسوب گردد.برای انجام این تحقیق حوضه دق سرخ اصفهان که دارای 5زیرحوضه آبخیز می باشد انتخاب شد. با استفاده از روشهای میانیابی، گستره مقادیر بارش در سطح محدوده مورد مطالعه تعیین گردید. با استفاده از روش SCS میزان تولید رواناب در محدوده مورد مطالعه و زیر حوضه های آبخیز تعیین گردید. با استفاده از روشهای میانیابی، گستره این مقادیر در سطح محدوده مورد مطالعه تعیین گردید. با استفاده از روش راسمیلر(Rossmiler) ضریب جریان سیلایی در محدوده مورد مطالعه و زیر حوضه های آبخیز تعیین گردید و پتانسیل هر ناحیه نسبت به تولید رواناب و سیلاب تعیین گردید. نتایج نشان می دهد میزان بارندگی از سمت شرق به غرب افزایش می یابد و مناطق شمالی محدوده مورد مطالعه از توانایی خوبی در تولید رواناب برخوردارند . همچنین پتانسیل تولید رواناب در زیرحوضه 48112بیشتر از سایر زیرحوضه می باشد.لذا اولویت اقدامات مقابله با سیل در این زیرحوضه می باشد.نتایج بیانگر کارایی مناسب این روش در اولویت بندی حوضه ها از نظر سیلخیزی است که زمینه ای برای مدیریت بلیه سیل در مناطق مورد مطالعه می باشد.

Keywords:

تخمین رواناب , سیلخیزی , میانیابی , پتانسیل نگهداشت