مدیریت بهینه داده ها در آمایش سرزمین به وسیله ی تناظر یابی عوارض برداری خطی

تنوع مجموعه داده های مکانی درگذشته جهت انجام انالیزهای مکانی بسیاراندک بوده است ولی امروزه اغلب انالیزهای مکانی موفق نیازنمد به استفاده ازمجموعه داده های مکانی متنوع م یباشد که حتی برای یک منطقه ی یکسان جمع آوری و تهیه شده اند به گونه ای که امروزه اکثرارگان ها و سازمانها عموما قسمت اعظم سرمایه گذاری هایشان دراخذداده های مختلف ازجمله داده های مکانی می باشد و رشداگاهی درمورداهمیت اطلاعات مکانی منجر به افزایش تقاضای پیوسته برای داده های مکانی متفاوت شده است و درحالیکه مبادله و انتقال این مجموعه داده ها با استفاده ازترکیب آنها به ندرت اتفاق افتاده است وامکان دوباره کاری و تلاش های مجددی برای تهیه ی داده های یکسان وجود دارد عدم وجود استاندارد مشخص برای اشتراک گذاری و تولید داده یکی ازموانع موجود برای امایش سرزمین می باشد دراین راستا یکپارچه سازی این مجموعه داده ها و انتقال اطلاعات جمعیتی و اقتصادی و سایراطلاعات موردنیاز برای امایش سرزمین ازیک مجموعه داده به دیگری انجام میگیرد و باسوق دادن مدیریت جزیره ای به سوی تفکرسیستمی دستیابی به اهداف امایش سرزمین درنبود استانداردهای واحد برای اشتراک گذاری تسهیل گردیده و به وسیله ایجادهماهنگی بین مناطق ناهماهنگ به اجرای طرح های امازیش سرزمین پرداخته میشود

Keywords:

تناظریابی , عوارض برداری , مدیریت داده ها , آمایش سرزمین