بررسی درجه سختی و میزان فرسایش پذیری ذاتی واحدهای زمین شناسی در حوضه بنادک سادات استان یزد

تخمین درست میزان فرسایش، تأثیر بسزایی در تدوین برنامه های مدیریتی آبخیزها دارد . متأسفانه در اکثر مدلهای برآورد فرسایش به فاکتور فرسایش پذیری ذاتی واحدهای زمین شناسی کمتر توجه می شود . با توجه به حساسیت موضوع، در این تحقیق به جهت تشریح و بررسی بیشتر ساختار زمین شناسی حوضه بنادک سادات استان یزد، میزان سختی هر یک از واحدهای زمین شناسی با استفاده از روش مقیاس پروتودیاکونوف بررسی شد، و بر اساس آن ، امتیاز فرسایش پذیری ذاتی واحدها برای مدل MPSIAC تعیین گردید. سنگهای حوضه ی بنادک سادات از نظر وسعت یا گستره به ترتیب عبارتنداز: گرانیت، دولومیت و دولومیت های آهکی(سازند شتری)، آهک متوسط تا ستبر لایه (آهک تفت)، نهشته های بستر رودخانه نهشته های آبرفتی. حساسیت این حوضه به فرسایش بدلیل وجود تشکیلات مقاوم آهکی و گرانیتی کم بوده و فرسایش و تولید رسوب در آن کم می باشد. اکثر رسوبات تولیدی ناشی از هوازدگی(آلتراسیون) ماسه سنگ و شیل در منطقه است که حساسیت نسبتاً زیادی به فرسایش دارد.

Keywords:

حوضه بنادک سادات , سنگهای دگرگونی , فرسایش پذیری ذاتی , مدل MPSIAC , مقیاس پروتودیاکونوف