ارزیابی واکنش برخی جمعیت های گونه آویشن کوهی (Thymus kotschyanus) به تنش شوری و خشکی در مرحله جوانه زنی بذر

پتانسیل آب و خاک از مهمترین عوامل تعیین کننده جوانه زنی و استقرار گیاه می باشند در این مطالعه اثرات فیزیولوژیک تنش شوری و خشکی در سطوح صفر، 3-، 6-، 9- و 12- بار ایجاد شده با نمک طعام (NaCl) و پلی اتیلن گلایکول (PEG) بر جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه های آویشن کوهی (Thymus kotschyanus) از مناطق آذربایجان غربی، قزوین و سمنان بررسی شدند پارامترهای درصد جوانه زنی ، سرعت جوانه زنی ، نسبت طول ریشه چه به ساقه چه (R/S) و وزن خشک گیاهچه ها اندازه گیری شدند. هدف بررسی تفاوت در پاسخ جمعیت های مختلف گونه فوق در مورد تنش های شوری و خشکی و نیز تعیین میزان حساسیت اجزای جوانه زنی و رشد گیاهچه های آن بود. با توجه به نتایج به دست آمده از این آزمایش تنش خشکی به طور معنی داری درصد جوانه زنی را کاهش داد ولی تنش شوری تاثیر کمتری بر درصد جوانه زنی داشت اثر سطوح مختلف شوری و خشکی بر صفات مورد اندازه گیری در سطح 1% معنی دار بود به طور کلی با افزایش سطح شوری و خشکی پارامترهای درصد جوانه زنی ، وزن خشک ریشه چه و ساقه چه ، سرعت جوانه زنی ، طول ریشه چه، طول ساقه چه کاهش یافتند و فرایند جوانه زنی بذر در بین جمعیت ها و نوع تنش های مورد بررسی متفاوت بودند.

Keywords:

تنش شوری , خشکی , جوانه زنی , طول ریشه چه , طول ساقه چه