استفاده از پتانسیل گیاهان دارویی در اگروهومئوپاتی

هومئوپاتی (مشابه درمانی) یک روش درمانی می باشد که با تحریک دقیق سیستم ایمنی وسط داروهای ویژه منجر به بهبودی می گردد بر پایه اصول هومئوپاتی هر ماده ای که با غلظت و مقدار زباد در ارگانیسم سالم نشانه های بیماری ایجاد کند در صورت تجویز به ارگانیسم بیمار مشروط بر مشابه بودن علائم بیماری و آن ماده منجر به درمان بیماری خواهد شد. داروهای هومئوپاتیک منشا طبیعی دارند که تقریبا 70 درصد از گیاهان 20 درصد عناصر (مس ، آرسنیک ف گوگرد و ...) و کانی ها به صورت محلول های فوق رقیق تهیه می شوند در این محلول ها رقیق کردن تا جای ادامه می یابد که غلظت محلول به 24-^10 برسد که از عدد آوگادرو کوچک تر می شود به عبارت دیگر حتی یک مولکول از این ماده در محلول وجود ندارد و بررسی ها نشان داده که محلول های فوق رقیق به نحو موثرتری عمل می کنند به عنوان مثال دیگو کسین از داروهای رایج در درمان بیماری های قلبی از گل انگشتانه (Digitalis puprea L.) تهیه می شود که در غلظت های سمی باعث کاهش شدید ضربان قلب می شود در حالیکه داروی دیگوکسین در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی که از کاهش ضربان قلب رنج کی برند شفابخش می باشد . پس از انقلاب سبز گرچه کشاورزی رایج باعث افزایش عملکرد محصولات شد اما پیامدهای مخربی همچون مصرف بالای منابع انرژی و مواد اولیه آلودگی منابع آب و خاک و صدمات اکولوژیکی را در پی داشته است. به همین دلیل در سال های اخیر رویکرد به علوم و روش های اقتصادی و دوستدار محیط زیست افزایش یافته است کاربرد هومئوپاتی در کشاورزی (Agrohomeopathy) در ابتدا برای درمان بیماری های گیاهی دارای اهمیت بود اما امروزه جنبه های دیگری از آن مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است از جمله افزایش محتوای ماده موثره در گیاهان دارویی از طریق تاثیر بر مکانیسم دفاعی این گیاهان و در نتیجه افزایش کیفیت آن ها استفاده از پتاسیل گیاهان دارویی و تهیه داروهای هومئوپاتیک از متابولیت های ثاویه برای درمان بیماری های گیاهی و انسانی که از مباحث جدید مطرح شده در زمینه گیاهان دارویی می باشد.

Keywords:

گیاهان دارویی , هومئوپاتی , دارو , بیماری